Bonawentura Dąbrowski
Z Wikipedii
Bonawentura Dąbrowski, polski malarz portrecista i miniaturzysta (ur. 14 marca 1807 w Warszawie, zm. 1 czerwca 1862, tamże ).
Syn malarza Antoniego Samuela. Studiował malarstwo na wydziale sztuk pięknych Uniwersytetu Warszawskiego u Antoniego Blanka i Antoniego Stanisława Brodowskiego. Brał czynny udział w powstaniu listopadowym w 1831 roku, później trafił do rosyjskiego więzienia. Jako oficer skazany był na kilkuletni pobyt w głębi Rosji. Po kilku latach został uwolniony i osiedlił się w Warszawie, gdzie w 1845 dostał złoty medal za portret handlarza dzieł sztuki Pelizara. Malował też od czasu do czasu obrazy historyczne np. Królowa Bona (Poznań). Z portretów jego wymienić jeszcze należy 2 miniaturki na blasze: Antoniego Stanisława Brodowskiego i Franciszka Smuglewicza. Był autorem fresków w kościele w Chełmie. Założył prywatną pracownię gdzie uczęszczali na zajęcia z rysunku m. in. : Józef Ignacy Kraszewski i Józef Simmler. Został pochowany na starych powązkach w Warszawie.
