Bronski Beat
Z Wikipedii
| Bronski Beat | |
| Rok założenia | 1983 |
| Rok rozwiązania | 1998 |
| Pochodzenie |  Wielka Brytania, Londyn |
| Gatunek | new romantic, synth pop |
| Wytwórnia płytowa | London Records, Forbidden Fruit, MCA, Old Gold, Dig It, Rhino |
| Poprzedni członkowie | |
| Jimmy Somerville, John „Jon” Foster, Johnathan Hellyer, Larry „Lazz” Stenbachek, Steve Bronski, Will Donaldson | |
| Współpracownicy | |
| Marc Almond | |
Bronski Beat – brytyjski zespół pop-rockowy popularny w latach 80.
Spis treści |
[edytuj] Brzmienie
Tworzyli w popularnym w latach 80. stylu new romantic, komponując przeboje z chwytliwą rytmiczną i elektroniczną aranżacją, określaną czasem jako synth pop. Lansowali własne kompozycje pisane wspólnie do tekstów Somerville'a oraz zaaranżowane na nowo dyskotekowe przeboje.
[edytuj] Biografia grupy
Zespół powstał w Londynie latem 1983 r. Muzycy poznali się podczas realizacji dokumentalnego projektu filmowego Framed Youth: The Revenge of the Teenage Perverts. Nazwa zespołu miała nawiązywać do Blaszanego bębenka – powieści Güntera Grassa. W pierwszym składzie zespołu występowali Jimmy Somerville (wokalista), Larry „Lazz” Steinbachek, Steve Bronski. Na początku swojej działalności grywali w londyńskich klubach oraz jako grupa supportowa, m.in. na koncertach Tiny Turner i Eltona Johna (koncert na Wembley w Londynie).
W 1984 r. podpisali kontrakt z wytwórnią London Records, nagrywając debiutancki album The Age of Consent (tytuł albumu był wyrazem poparcia kampanii o obniżenia w Wielkiej Brytanii wieku prawnej dopuszczalności stosunków seksualnych). Duża część utworów Bronski Beat ceniona jest za zaangażowane teksty, w których atakowali nietolerancję i niezrozumienie dla inności (Smalltown Boy i Why?), potępiali wojnę i wyścig zbrojeń (No More War, Junk). Ich kultowy przebój Smalltown Boy, mówiący o wykluczeniu społecznym młodego geja, przez sześć lat utrzymywał się na szczycie zestawienia magazynu „Billoard”. Muzycy Bronski Beat są zdeklarowanymi gejami. Teksty piosenek otwarcie poruszały tematykę homoseksualizmu, co spotkało się z zadziwiająco niskim oporem rynku muzycznego – dwa pierwsze znalazły się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy przebojów. Podobnie bardzo dobrze przyjęto ich pierwszy album The Age of Consent oraz cover popularnej piosenki disco Donny Summer I feel love. Ten ostatni przebój, podobnie jak Love to Love You Baby, grupa nagrała na złość Donnie Summer, która według plotek, z którymi potem walczyła i stanowczo im zaprzeczyła, stwierdziła, że AIDS jest karą boską za homoseksualizm.
Bronski Beat odniósł sukces – wszystkie utwory nagrane na pierwszej płycie zespołu i singlach osiągnęły dużą popularność, tym większym zaskoczeniem dla fanów stała się informacja o odejściu Jimmy'ego Somerville'a w czerwcu 1985 r. Na pożegnanie starego składu wydano jeszcze longplay Hundreds and Thousands z maksisinglowymi wersjami przebojów z pierwszej płyty oraz singel I Feel Love/Johnny Remember Me. Somerville założył nową grupę – The Communards. W zespole zastąpił go w wokalu John „Jon” Foster.
W nowym składzie muzycy nagrali singel Hit That Perfect Beat, który jednak nie cieszył się dużą popularnością. Po odejściu Fostera w 1988 r., przez krótki czas Bronski Beat grał jako duet. W 1991 dołączył do nich kolejny wokalista Johnathan Hellyer oraz Will Donaldson. W takim składzie wydali dwa kolejne single I'm Gonna Run Away From You i One More Chance, oraz album Rainbownation. Zespół nagrywał jeszcze do 1998 r. – po wydaniu singla Cha-Cha Heel po zespole zapadła cisza.
Obecnie po przeboje Bronski Beat sięgają od czasu do czasu twórcy house i techno-mixów (m.in. Why? remixowany przez Guya Garretta i Supermode, w Polsce grupa Milkshop – Smalltown Boy na płycie Marzyciele). Hity z pierwszego, najlepszego składu zespołu są wciąż popularne i rozpoznawalne, mimo upływu czasu.
[edytuj] Skład zespołu
- Jimmy Somerville – wokal do czerwca 1985 r.
- John „Jon” Foster – wokal od czerwca 1985 r. do 1988 r.
- Johnathan Hellyer – wokal od 1988 r.
- Larry „Lazz” Steinbachek – keyboard
- Steve Bronski – keyboard, perkusja, gitara
- Will Donaldson – ? (poszukiwane dane - dopiszcie, jeżeli coś znajdziecie)
- współpraca: Marc Almond – wokal w 1985 r.
[edytuj] Dyskografia
[edytuj] Albumy
- The Age of Consent, London Records / London 1984, LP/CD
- Hundreds and Thousands, Forbidden Fruit / London 1984, LP/CD
- Thruthdare... Doubledare..., MCA Records Inc. 1986, LP/CD
- EP Sampler, Old Gold Records Ltd. 1993, LP/CD
- Rainbownation, Dig It International 1994, LP/BD
- The Essentials, Rhino Records 2002, CD
[edytuj] Single
- Smalltown Boy, London Records 1984, SP
- Why?, London Records 1984, SP
- It Ain't Necessarily So, London Records 1984, SP
- I Feel Love, London Records 1985, SP (z Marckiem Almondem)
- Run For Love, London Records/Metronome 1985, SP
- I'm Gonna Run Away From You, Jive Records 1990, SP
- One More Chance, Zed Beat 1991, SP
- Hit That Perfect Beat, London Records (Canada) 1995, SP
- Cha-Cha Heel, BMG 1998, SP (z Erthą Kitt)
