Buddy Bolden
Z Wikipedii
Buddy Bolden właściwie Charles Bolden (ur. 6 września 1877, zm. 4 grudnia 1931) – amerykański muzyk i instrumentalista. Wybitny trębacz jazzowy związany z miastem Nowy Orlean.
Spis treści |
[edytuj] Początki zainteresowania muzyką
Buddy Bolden urodził się w latach siedemdziesiątych XIX stulecia w Nowym Orleanie. Był fryzjerem. Spośród rzeczy używanych kupił sobie stary saksofon. Nie znał nut, ale z łatwością potrafił zagrać każdą zasłyszaną melodię: zarówno murzyńskie bluesy, jak i śpiewane w słynnej nowoorleańskiej "French Opera" arie operowe. Młody Buddy Bolden słuchał wszystkiego i chciał to grać. Zorientował się wkrótce, że akordeon się do tego nie nadaje – zdobył kornet. Swoista legenda głosi, że znalazł go na ulicy.
[edytuj] Lata 90. XIX wieku
W latach dziewięćdziesiątych Buddy Bolden prowadził zespół, który cieszył się w Nowym Orleanie dużym powodzeniem. Słysząc jego trąbkę ludzie mawiali: "Buddy Bolden is calling his children home" – "Bolden przywołuje swoje dzieci". Tymi dziećmi byli mieszkańcy Nowego Orleanu, kochający taniec i życie . Niemal każdy, kto mówił o Boldenie, sławił nośność głosu i potężne brzmienie jego kornetu. Klarnecista Alphonse Picou powiedział: "Buddy był najgłośniejszym trębaczem wszystkich czasów, a głos jego kornetu brzmiał tak donośnie, jak gra Louisa Armstronga przez mikrofon i głośnik".
[edytuj] Schyłek 1906 roku
Pod koniec roku 1906 nadszedł koniec kariery. Buddy często skarżył się na bóle głowy. Wkrótce wzmogły się one tak dalece, że Buddy zaczął grać fałszywie. W końcu nie mógł już w ogóle grać, nie rozpoznawał najbliższych przyjaciół. W kwietniu 1907, wobec stałych skarg sąsiadów, umieszczono go w zakładzie dla umysłowo chorych.
[edytuj] Bibliografia
Joachim Ernst Berendt, Od raga do rocka, Kraków 1979, ISBN 83-224-0102-7
