Chajang

Z Wikipedii

Chajang(자장) - buddyjski mnich koreański żyjący latach 608-686, jeden z pionierów buddyzmu w królestwie Silli.

Pochodził z arystokratycznego rodu Silli. Za życia rodziców spełniał obowiązki wobec nich, ożenił się i miał dzieci. Po śmierci rodziców, prawdopodobnie w wieku ok. 25 lat udał się do klasztoru a potem odosobnił się w dalekich górach w celu praktykowania medytacji. Był świetnie wykształconym człowiekiem. Panujący nad Sillą, z racji jego wielkich zdolności i wiedzy, pragnął obdarzyć go wysokim stanowiskiem rządowym. Jednak Chajang odmówił i władca zagroził mu śmiercią. Wtedy mnich odparł Wolałbym raczej umrzeć utrzymując Dharmę Buddy przez tylko jeden dzień, niż żyć przez sto lat łamiąc ją. Po tej odpowiedzi panujący zezwolił Chajangowi na dalsze praktykowanie buddyzmu. Następnie podjął pielgrzymkę po kraju; w miastach i wsiach propagował buddyzm i życie zgodne z pięcioma wskazaniami. Ludzie schodzili się do niego ze wszystkich stron aby przyjąć wskazania.

W 636 r. po otrzymaniu zezwolenia od królowej Sondok (pan. 632-647), wielkiej patronki buddyzmu, wyruszył do Chin, gdzie po 7 dniach medytacji na górze Wutai przez wyobrażeniem Manjuśriego miał wizję bezpośredniego z nim kontaktu. Następnie pielgrzymował po świętych miejscach Chin. Na górze Zhongnan spotkał największych chińskich buddystów tego czasu: Dushuna (557-640) - założyciela szkoły huayan i Daoxuana (597-667) - założyciela szkoły chińskiej vinayi nanshan. W 643 r. przyniósł do Korei buddyjskie teksty, wśród nich Tripitakę i śarira Buddy, które złożył w specjalnie wybudowanej pagodzie Sokkasari t'ap (Pagodzie Śarira Śakjamuniego) na terenie klasztoru T'ongdo. Wprowadził także szkołę vinayi zwaną po koreańsku kyeyul chong. Założył jeden z nasłynniejszych klasztorów T'ongdo sa^[1] oraz Hyangsong sa (632 r.) na górze Sorak oraz w jaskini małą pustelnię Kejo-am. W pustelni tej praktykowali później wielcy buddyści koreańscy Wonhyo i Ŭisang.

Chajang cieszył się wielkimi wpływami na dworze Silli i rozpoczął sinizację koreańskiego buddyzmu. W pewnym momencie zorientował się, że jest za bardzo wmieszany w politykę dworską i że daleko odszedł od swojej pustelniczej młodości. Złożył dymisję ze wszystkich swoich państwowych funkcji i udał się na górę Odae w poszukiwaniu wizji Manjuśriego, która nigdy się nie zmaterializowała. Zmarł w samotności na górza Odae.

Bibliografia

• Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. Korean Zen - Traditions & Teachers. 1991
• Ed. by Lewis R. Lancaster and C.S. Yu. Introduction of Buddhism to Korea. New Cultural Patterns. 1989
• Ed. by Lewis R. Lancaster and C.S. Yu. Assimilation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. 1991
• Robert Buswell. The Korean Approach to Zen: the Collected Works of Chinul. 1983

Przypisy