Chanat Kokandu
Z Wikipedii
Chanat Kokandu (uzb. Qo’qon Xonligi) – dawne państwo w środkowej Azji, z ośrodkiem w Kokandzie. Obejmował terytorium dzisiejszego Uzbekistanu, południowego Kazachstanu, Tadżykistanu i Kirgistanu.
Chanat utworzono w 1709 roku. W roku 1821 doszło do potężnej rebelii Kazachów, którą z trudem udało się stłumić. W 1841 roku Chanat Kokandu został zaatakowany i zaanektowany przez Emirat Buchary. Jednakże solidarna walka mieszkańców chanatu doprowadziła do odzyskania niepodległości w rok później. W latach 1862-1867 toczyła się wojna z Rosją, w wyniku której chanat utracił Taszkent i Chodżent. Traktat pokojowy z 1868 uczynił z chanatu wasala Rosji. Niezadowolenie z nowego porządku spowodowało wybuch powstania antyrosyjskiego w 1873 roku. W 1876 wojska rosyjskie stłumiły powstanie i zlikwidowały chanat Kokandu.
[edytuj] Chanowie Kokandu
- Shahrukh Biy (1709-1721)
- Alim Chan (1800 - 1809)
- Muhammad 'Umar Chan (1809 - 1822)
- Muhammad 'Ali Chan (1822 - 1841)
- Shir 'Ali Chan (1842 - 1845)
- Murad Beg Chan (1845)
- Muhammad Khudayar Chan (1845 - 1858)
- Muhammad Malla Beg Chan (1858 - 1862)
- Shah Murad Chan (1862)
- Muhammad Khudayar Chan (1862 - 1865) (2 raz)
- Muhammad Sultah Chan (1863 - 1865) (1 raz, koregent)
- Bil Bahchi Chan (1865)
- Muhammad Sultah Chan (1865 - 1866) (2 raz)
- Muhammad Khudayar Chan (1866 - 1875) (3 raz)
- Nasir ad-Din Chan (1875) (1 raz)
- Muhammad Pulad Beg Chan (1875)
- Nasir ad-Din Chan (1875 - 1876) (2 raz)
