Charles Kinbote

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl na bardziej encyklopedyczny i zrozumiały. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Dr Charles Kinbote - fikcyjny bohater i zarazem autor i narrator trzynastej powieści Vladimira Nabokova pt. "Blady ogień" (ang. "Pale fire", 1962).

Dr Kinbote to jedna z najbardziej charakterystycznych i najniezwyklejszych postaci w całej literaturze światowej. Człowiek wysoce oryginalny i szaleniec. Urodził się w 1915 w trakcie akcji zasadniczego, 'Shade'owskiego', wątku powieści (tj. w 1959 roku) ma 44 lata i pełni funkcję wykładowcy na uniwersytecie Wordsmith w Appalahi, USA.

Książka "Blady ogień" to opracowany edytorsko i opatrzony rozwlekłymi i bajecznymi Zemblańskimi przypisami autorstwa Kinbote'a tysiącwersowy poemat autorstwa amerykańskiego uczonego i poety Johna Shade'a , w ostatnim roku swojego życia sąsiada doktora Kinbote. Charles Kinbote bardzo swobodnie traktuje swoją rolę jako komentatora utworu artystycznego i wypełnia komentarz zgoła szalonymi uwagami oraz dygresjami na temat swojej królewskiej przeszłości - przedstwia siebie w komentarzu jako zdetronizowanego króla i uchodźcę z fikcyjnego państwa leżącego gdzieś w północnozachodniej Europie (sąsiadującego z ZSRR), krainy o nazwie Zembla. Równocześnie, (powieść ma bardzo nowatorską formę - jest poematem z dołaczoną doń siecią dygresyjnych przypisów referujących do samych siebie), opisuje swoją (czasami nieco uciążliwą dla Shade'a) przyjaźń z poetą (przy okazji wyraża niechęć do jego żony) oraz opisuje tło wydarzeń które jego zdaniem doprowadziły do tragicznej śmierci Shade'a. Wg Kinbote'a Shade'a zastrzelił omyłkowo, ścigający króla ekstremista z Zembli Jakob Gradus. Nowatorska powieść Nabokova prezentuje (obok innych głębi postrzegania) zestawienie dwóch różnych artystycznych rzeczywistości - rzeczywistości postrzeganej zmysłem i umysłem genialnego poety oraz - rzeczywistości postrzeganej przez jego szalonego, ale również uzdolnionego i frapującego, przyjaciela i przypadkowego komentatora. Uniwersalność tego zestawienia (twórca - komentator) pozwala na przykładzie Shade'a i Kinbote'a snuć rozważania nad ogólnymi wzorcami ocen typu autor tekstu - krytyk (w szczególności np: Nabokov - czytelnik, krytycy, lub autor niniejszego hasła w wikipedii - jego czytelnik) lub nawet ogólniej kwestię ocen np. życie danego człowieka - jego ocena/komentarz wystawiany przez innych (lub przez Boga). W powieści można i należy doszukiwać się, jak zwykle u Nabokova, zaawansowanej tematyki filozoficznej, która zresztą współgra z całym estetycznym artyzmem tej książki.

Jedna z interepretacji widzi w "Bladym ogniu" zbiór metafor a w postaci Johna Shade'a pewną metaforę lub koncepcyjną grę z pojęciem Boga jako stwórcy, Boga jako poety, w postaci tępego zabójcy Shade'a - Jakoba Gradusa widzi odniesienie się autora do śmierci, do destrukcyjnych sił w przyrodzie, z kolei postać naczelnego oryginała w powieści tk Charlesa Kinbote'a (króla Zemblii) jest ponownie widziana jako alternatywna do Shade'owskiej koncepcja Boga tym razem nie tyle dobrego i odpowiedzialnego stwórcy co kpiarza i żartownisia - sama Zembla jest rozumiana jako referencja do krainy wyobrażeń/zaświatów.