Charlotta Hohenzollern

Z Wikipedii

Wiktoria Elżbieta Augusta Charlotta ( ur. 24 lipca 1860 w Poczdamie koło Berlina; zm. 1 października 1919 w Meiningen), księżniczka Prus, księżna Sachsen-Meiningen.

Księżniczka Wiktoria Elżbieta była drugim dzieckiem Fryderyka III Hohenzollerna, przyszłego cesarza i króla, oraz Wiktorii Koburg. Przez matkę była wnuczką królowej Wiktorii, władczyni Wielkiej Brytanii, i księcia Alberta.

Jej dziadkiem ze strony ojca był cesarz Wilhelm I, a babką cesarzowa Augusta. Jej starszym bratem był Wilhelm II Hohenzollern.

W 1876 roku, Charlotta zaręczyła się ze swoim kuzynem księciem Bernardem Sachsen-Meiningen, i poślubiła go 18 lutego 1878 roku w Berlinie. Para miała jedną córkę, Feodorę, która urodziła się 12 maja 1879 roku. Po narodzinach dziecka Charlotta wycofała sie z życia rodzinnego, bardziej absorbowały ją sprawy społeczne w Berlinie. Księżna podzielała konserwatywne polityczne poglądy jej starszego brata i kanclerza Bismarcka, co prowadziło do dalszego pogłębiania niezgody ze swoją matką, która miała liberalne poglądy.

W 1914 roku książę Bernard odziedziczył po ojcu księstwo i stał się Bernardem III Sachsen-Meiningen. Charlotta krótko cieszyła się tytułem księżnej, jej mąż utracił władzę pod koniec I wojny światowej. Księżna Charlotta zmarła 1 października 1919 roku w wieku 59 lat. Prawdopodobnie przyczyną śmierci była porfiria.