Chodelka
Z Wikipedii
Chodelka (również Chodelica, Chodlik lub Chodel) - rzeka we wschodniej Polsce, prawy dopływ Wisły. Długość ok. 48 km.
Rzeka ta wraz ze swymi dopływami odwadnia niemal cały obszar Kotliny Chodelskiej wraz z jej skłonami i przyległymi obszarami wierzchowinowymi Płaskowyżu Bełżyckiego i Wzniesień Urzędowskich. Maksymalne stany wody notowane są w marcu, a minimalne we wrześniu i październiku. Źródła Chodelki leżą w strefie północnej krawędzi Wzniesień Urzędowskich, w okolicach wsi Ryczywół, a w Chodelski Obszar Chronionego Krajobrazu Chodelka wpływa na zachód od Borzechowa. Do Chodla dolina rzeki ma szczególny charakter - odznacza się wyjątkowo licznymi wypływami wód powierzchniowych, źródłami i liniami źródeł. Zbocza są dość strome, wyraźne, dno wąskie. Na zboczach podłoże kredowe występuje tuż pod powierzchną. Bagniste tereny cieku koło Kożuchówki. W Kolonii Borów Chodelka przyjmuje prawy dopływ - ciek spod Zalesia. Poniżej Majdanu Borowskiego Chodelka wpływa do rozległego obniżenia o kotlinowatym charakterze, do którego uchodzą doliny dwu jej dalszych lewych dopływów - Chodlika (cieku spod Kępy) i Kożuchówki (cieku spod Zastawia). Chodlik wpływa w obszar chroniony w okolicy Ratoszyna, gdzie jego dolina jest formą wyraźną i malowniczą. Odcinek doliny Chodelki od połączenia z ciekiem spod Zalesia po Chodel nie bez przyczyny uważany jest za najcenniejszy - rzeka i jej dolina zachowały bowiem niemal naturalny charakter i mają dużą wartość godną chronienia. Począwszy od rozległego kotlinowatego obniżenia powyżej Chodla, dolina Chodelki ma dno płaskie, dość szerokie, wielu miejscach sztucznie odwodnione systemami rowów melioracyjnych. W obrębie dna znajdują się kompleksy stawów , w kilku miejscach dawne groble znaczą ślady nieistniejących już zbiorników. Koryto rzeki jednak nie nosi wielu śladów zabiegów hydrotechnicznych, rzeka meandruje, a liczne porozrzucane w obrębie doliny i na jej zboczach kępy lasu sprawiają, że także odcinek doliny Chodelki od Chodla po Zajączków należy uznać za odznaczający się dużymi walorami krajobrazowymi. Poniżej Zajączkowa, aż po ujście w Podgórzu, bieg Chodelki oraz system odwodnienia w obrębie jej doliny zostały całkowicie zmienione przez człowieka (za wyjątkiem fragmentów). Nakładają się tu i wzajemnie przenikają sztuczne systemy obiegu wody tworzone dla celów gospodarki rybackiej w kompleksach stawów rybnych i dla celów melioracyjnych. W dalszym odcinku Chodelka przyjmuje wody sześciu dopływów. Ze strony prawej docierają do Chodelki wody krótkich cieków odwadniających doliny rozciągające krawędź Kotliny Chodelskiej: Poniatówki, Kowalanki, cieku spod Karczmisk i Jaworzanki. Największymi lewymi dopływami Chodelki są: Jankówka (zwana także Leonką) i system rzeczny Wrzelowianki. Warunki odpływu i zmiany stanów wody najniższego odcinka Chodelki pozostają pod wpływem wahań stanu wody Wisły. W czasie wezbrań Wisły cofka na Chodelce sięgać może po Kosiorów, a nawet po Wolę Rudzką. Wzdłuż koryta do miejscowości Kosiorów wybudowano wały chroniące obszar Powiśla przed wdarciem się wód powodziowych z Wisły. Ten odcinek Chodelki wchodzi już w obręb obszaru osłony Kazimierskiego Parku Krajobrazowego.
Największym kompleksem stawów w Kotlinie Chodelskiej jest Pustelnia (825 ha).
