Craig Moore
Z Wikipedii
Craig Andrew Moore (ur. 12 grudnia 1975 w Canterbury w Nowej Południowej Walii), piłkarz australijski grający na pozycji środkowego obrońcy.
[edytuj] Kariera klubowa
Moore jako młody człowiek wyjechał z Australii i trafił do Wielkiej Brytanii. Jego pierwszym klubem w karierze był szkocki Glasgow Rangers. Najpierw był graczem miejscowej szkółki, a od 1993 roku zawodnikiem pierwszej drużyny. Przez lata był czołowym obrońcą Rangersów a także kapitanem drużyny. W sezonie 1998/1999 był zawodnikiem Crystal Palace, ale nawet tam spisywał się dobrze, pomimo zajęcia dopiero 14 miejsca w First Division i po sezonie powrócił do Szkocji. W klubie z Glasgow grał do końca roku 2004. Wtedy to musiał odejść z drużyny z powodu konfliktu z menedżerem Alexem McLeishem, który był zły na Moore’a za wyjazd na Igrzyskach Olimpijskich w 2004, przez co Craig opuścił część meczów w sezonie. Z zespołem Rangers był 7-krotnie mistrzem Szkocji (1994, 1995, 1996, 1997, 2000, 2003, 2005) oraz 4-krotnie zdobył Puchar Szkocji (1996, 2000, 2002, 2003). Z Glasgow Moore wyjechal do Niemiec – do drużyny Borussii Mönchengladbach na zasadzie wolnego transferu ściągnał go Dick Advocaat, z którym pracował wcześniej w Rangersach. Jednak po słabych wynikach w lecie 2005 Advocaat został zwolniony a Moore został znów zmuszony do odejścia. Zainteresował się nim Newcastle United i Moore podpisał 2-letni kontrakt z tym klubem. Jednak na debiut w Srokach Moore musiał długo poczekać, gdyż jeszcze w lecie odniósł cięzką kontuzję i nie grał aż do marca 2006. W barwach Newcastle zadebiutował 22 marca 2006 roku w meczu Pucharu Anglii z Chelsea F.C.. Został wówczas pierwszym w historii Australijczykiem w barwach klubu z Newcastle. Sezon 2006/2007 był ostatnim w Europie w karierze Craiga, który powrócił do ojczyzny i został piłkarzem Queensland Roar.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Australii Moore zadebiutował 21 czerwca 1995 roku w wygranym 1:0 meczu z reprezentacją Ghany. Brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w 2004, gdzie był kapitanem drużyny zwanej "Olyroos". Zagrał w obu barażowych meczach z reprezentacją Urugwaju i pomógł reprezentacji Australii w awansie do finałów Mistrzostw Świata w Niemczech po dramatycznym konkursie rzutów karnych. Dzięki dobrej postawie w klubie i reprezentacji został powołany przez Guusa Hiddinka do 23-osobowej kadry na same finały MŚ. Tam zagrał we wszystkich 4 meczach drużyny, pomógł w jej awansie do 1/8 finału zdobywając w decydującym meczu z Chorwacją (2:2) bramkę z rzutu karnego.
1 Schwarzer • 2 Neill • 3 Moore • 4 Cahill • 5 Čulina • 6 Popović • 7 Emerton • 8 Skoko • 9 Viduka • 10 Kewell • 11 Lazaridis • 12 Čović • 13 Grella • 14 Chipperfield • 15 Aloisi • 16 Beauchamp • 17 Thompson • 18 Kalac • 19 Kennedy • 20 Wilkshire • 21 Sterjovski • 22 Milligan • 23 Bresciano • trener: Hiddink
