Czarne ziemie
Z Wikipedii
Czarne ziemie (feoziemy wg systematyki FAO/UNESCO) - rząd gleb w obrębie którego wydziela się jeden typ czarne ziemie. Czarne ziemie powstają na utworach mineralnych zasobnych w materię organiczną, oraz węglan wapnia, lub będących pod wpływem wód gruntowych zasobnych w kationy wapnia. Występują na obszarach płaskich obniżeń, obszarach pojeziornych, starych aluwiach, obrzeżeniach torfowisk i deluwiach. Ich powstanie jest generalnie uwarunkowane długotrwałym oddziaływaniem wysokiego zwierciadła wód gruntowych, ale kształtują się również na bardzo ciężkich glinach i iłach w warunkach utrudnionego przesiąkania wód opadowych. W Polsce takiego pochodzenia są czarne ziemie kętrzyńskie i gniewskie. Ich rozwój związany jest z obecnością roślinności łąkowo-zaroślowej lub darniowo-leśnej.
Profil glebowy tworzą przeważnie poziomy A-C, lub A-AC-C. Poziom A - próchniczny (często przekraczający 40 cm) zawierający od 2 do 6% próchnicy głównie mollic o barwie czarnej lub ciemnoszarej jest dobrze wykształcony. Stanowi on ważną cechę rozpoznawczą czarnych ziem. Odczyn w całym profilu jest obojętny lub zasadowy.
Wartość użytkowa czarnych ziem jest różna w zależności od miąższości poziomu próchniczego, fizycznych i chemicznych właściwości skał itd. Generalnie uznaje się je za gleby żyzne i bardzo żyzne. Pod względem bonitacyjnym zaliczane są do II i III klasy.
Bardzo urodzajne są czarne ziemie wykształcone z glin marglistych.
Do typu czarne ziemie zalicza się 6 podtypów:
- czarne ziemie glejowe
- czarne ziemie właściwe
- czarne ziemie zbrunatniałe
- czarne ziemie wyługowane
- czarne ziemie zdegradowane (szare)
- czarne ziemie murszaste
Występują na różnych obszarach, największe w Afryce środkowej, Indiach i Urugwaju. W Polsce występują w kilku płatach:
- kujawskim
- kętrzyńskim
- pyrzyckim
- ciechanowskim
- błońsko-sochaczewskim
- wrocławskim
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Saturnin Zawadzki(red): Gleboznawstwo. PWRiL, 1999. ISBN 83-09-01703-0.
