Czerwony nadolbrzym
Z Wikipedii
Czerwony nadolbrzym jeden z etapów rozwoju gwiazdy, charakteryzujący się dużymi rozmiarami, małą gęstością i niską temperaturą powierzchni. Następuje w chwili wyczerpania się w nich zapasów wodoru.
Gwiazdy mające masę około 10 mas Słońca po 'wypaleniu' wodoru przechodzą do fazy 'spalania' helu, co wiąże się ze znacznym zwiększeniem ich rozmiarów oraz z obniżeniem temperatury, która na powierzchni wynosi 3500-4500 K (typ widmowy K-M). Średnica takich gwiazd zaobserwowanych w Naszej Galaktyce jest około 1500 razy większa od średnicy Słońca, czyli około 7 j.a. (gdyby Słońce miało taką wielkość sięgnęłoby orbity Jowisza).
Stadium czerwonego olbrzyma trwa względnie krótko - rzędu miliona lat. Najbardziej masywne czerwone nadolbrzymy przekształcają się w gwiazdy Wolfa-Rayeta, natomiast mające mniejsza masę kończą swoje życie jako supernowe.
Najbardziej znane czerwone nadolbrzymy to Betelgeza i Antares. Nieco mniej znanymi czerwonymi nadolbrzymami są: Mira Ceti (w gwiazdozbiorze Wieloryba), Ras Algethi (w gwiazdozbiorze Herkulesa).
