Długi Parlament

Z Wikipedii

Długi Parlament - okres obrad angielskiego parlamentu zwołanego przez króla Karola I w 1640 r., zakończony w 1653 r. po bitwie pod Worcester, formalnie rozwiązany w 1660 r.
Długi Parlament uchwalił szereg ustaw, które ograniczyły władzę króla:

1. ustawa z 15 lutego 1641 roku - o zapobieżeniu niedogodnościom wynikającym z długich przerw parlamentarnych, tzw. ustawa o trzechleciu,
2. ustawa z 11 maja 1641 roku - ograniczająca możliwość rozwiązania i odroczenia parlamentu,
3. ustawa z 5 lipca 1641 roku - o zniesieniu Sądu Izby Gwiaździstej i odpowiednich sądów terenowych,
4. ustawa z 5 lipca 1641 roku - o zniesieniu Sądu Wysokiej Komisji,
5. ustawa z 22 listopada 1641 roku - Wielka Remonstracja,
6. ustawa z 13 lutego 1642 roku - pozbawiała duchownych prawa zasiadania w Parlamencie i w Tajnej Radzie oraz pełnienia innych godności świeckich,
7. Dziewiętnaście propozycji z czerwca 1642 roku,
8. Ordonans o rezygnacji z 3 kwietnia 1642 roku.
   

Wszystkie te zmiany były kompromisem króla wobec uprawnień Parlamentu.

[edytuj] Bibliografia

• Andrzej Gaca: Historia powszechna ustrojów państwowych. Toruń: TNOiK, 2002. ISBN 83-7285-086-0. 

 To jest tylko zalążek artykułu związanego z Wielką Brytanią i historią. Jeśli możesz, rozbuduj go.