Dante Gabriel Rossetti

Z Wikipedii

Dante Gabriel Rossetti
Autoportret z 1847 roku.
Prawdziwe nazwisko	Gabriel Charles Dante Rossetti
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1828 Londyn
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1882 Birchington-on-Sea
Dziedzina sztuki	poezja, malarstwo
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Dante Gabriel Rossetti (ur. 12 maja 1828 w Londynie, zm. 10 kwietnia 1882 w Birchington-on-Sea) - angielski poeta, malarz i tłumacz.

Jego matka była córką włoskiego emigranta Gaetana Polidoriego, przyjaciela Byrona. Ojciec jego, Gabriela Pasquale Guisseppe Rossetti, zajmował sie literaturą. Z powodu swoich przekonań politycznych szukał schronienia w Londynie gdzie zatrudnił się jako profesor języka włoskiego w King’s College.

Spis treści 1 Młodość 2 Inspiracje literackie i wykształcenie artystyczne 3 Muza 4 Praca artystyczna 5 Opisy wybranych prac 5.1 Oblubienica, 1865 5.2 Monna Vanna, 1866 5.3 Koncert sielski, 1871-72 5.4 Sen na jawie, 1880 6 Wybrane prace 7 Linki zewnętrzne 8 Bibliografia 9 Przypisy

[edytuj] Młodość

D.G.Rossetti urodził się w Londynie, naprawdę nazywał się Gabriel Charles Dante Rossetti. Jego rodzina i przyjaciele nazywali go Gabriel, ale w swoich publikacjach używał imienia Dante ze względu na literackie powiązania. Wraz z Johnem Everettem Millais i Williamem Holmanem Huntem założyciel Braterstwa Prerafaelitów w 1848 roku.

Wychowywany na włoskiej literaturze, szczególnie upodobał Boską Komedię, co wyraźnie zaznacza się w jego dziełach. W wieku lat dziewięciu został zapisany do King's College w Londynie, dziesięć lat później przyjęto go do Royal Academy. Tam zaprzyjaźnił się z Huntem i Millaisem.

[edytuj] Inspiracje literackie i wykształcenie artystyczne

Jego ulubioną techniką malarską była najlepiej odpowiadająca jego potrzebom akwarela. Bliskie mu były dzieła Dantego, Edgara Allana Poego i Williama Bleake’a. Upust wyobraźni dawał ilustrując Dantego, Szekspira, Browninga oraz oczywiście epopeję o królu Arturze. Po ukończeniu nauki w King’s College, gdzie uczęszczał z dużą niechęcią, dostał się do Sass’s Drawing Academy, a w 1845 do Antique School w Akademii Królewskiej.

W latach 50.artysta maluje obrazy poświęcone głównie tematyce średniowiecznej, a zwłaszcza pamiętnikowi „Nowe życie”.

W 1850 roku namalował „Zwiastowanie” wystawione następnie w National Instytution Portland Gallery. Przy okazji wystawy zdradził przyjacielowi Alexandrowi Munro, tajemnice znaczenia liter „P.R.B.”. Istnienie tajnego bractwa uznano za skandal a ich dzieła zaczęto szeroko krytykować. W ich obronie stanął tylko Ruskin.

[edytuj] Muza

W 1850 poznał swoją muzę i przyszłą żonę Elisabeth Siddal. Zajął się wtedy malarstwem olejnym tworząc całą galerię postaci kobiecych - gorących, namiętnych i marzycielskich. Siddal poślubia po czasie burzliwego narzeczeństwa w 1860 roku w kościele Saint Clement w Hastings. Po roku rodzi martwa córkę, przez co pogrąża sie w depresji, która popycha ja do samobójstwa przez zażycie dużej dawki laudanum. Z tego powodu malarz ma wyrzuty sumienia, które dręczą go do końca życia. Cierpi na bezsenność i powracającą depresję. W owym czasie przedstawia głównie femmes fatales o bujnych włosach i zmysłowych ustach.

Dante Gabriel Rossetti

"Lilith, czyli piękność ciała"

O Lilith, żonie Adama (już potem

Damą mu była Ewa), chodzą wieści,

Że zanim jeszcze prawdę wąż zbezcześci,

Ona kłamała i że pierwszem złotem

Były jej włosy... I swych czarów splotem

Chytrze wpatrzona w siebie, mężczyzn pieści,

Aże w swej sieci ich ciało pomieści,

Serce i życie, młoda, choć nawrotem

Lat coraz starsza jest ziemia... Twe zioła

To mak i róża: bo któż całunkowi

I snu przemocy oprzeć się wydoła?

Gdy na cię spojrzą młodzi, już gotowi

Na żer twój; Lilith, twe złoto ich złowi:

Serce im włos twój oplecie dokoła...

tłum. Jan Kasprowicz

[edytuj] Praca artystyczna

W 1856 roku Rossetti przyjmuje od Johna Seddona zamówienie na wykonanie retabulum, nastawy ołtarzowej dla katedry Llandaff w Cardiff. Tworzy „Ziarno Dawida”. Przed wykonaniem całego dziEła w wersji olejnej artysta namalował akwarelą. Ten mały tryptyk zaliczany do jego najlepszych prac. Stylem przypomina jeszcze sztukę średniowieczną, jednak zauważalny jest także wpływ, jaki na niego powstanie wywarło weneckie malarstwo XVI wieku.

Artysta w 1856 roku pracuje przy ilustrowanej edycji poematów Tennysona publikowanych przez Edwarda Moxona. Pozwoliło mu to na prezentację swojej twórczości szerszemu gronu odbiorców, choć te ilustracje nie przyniosły mu powodzenia.

W 1857 roku wraz z innymi prerafaelitami zaprezentował swoje prace na wystawie w Russell Place, a w następnym roku w Nowym Jorku. Tworzy też z kilkoma artystami, min. z Morrisem i Brune-Jonesem, przyjął zlecenie na wykonanie fresków w budynkach Oxford Union. Wspólnie postanowili przedstawić kilka scen z księgi Thomasa Malory’ego „Odejście Artura”. Podjęta praca nie pozostała skończona i po jakimś czasie zniszczała z powodu nie opanowania techniki malowania fresków przez autorów.

Pod koniec lat 60. artysta zarabia rocznie sumę ok 30 tysięcy funtów. Cieszy się popularnością i regularnie sprzedaje obrazy. Pomimo tego nadużywa alkoholu i chloralu powodującego powtarzające sie halucynacje.

W tym czasie jego ulubionymi modelkami były Fanny Cornforth, Alexa Wilding i zona Williama Morrisa, Jane Burden.

Praca literacka i pogarszający się stan psychiczny. Pierwszy zbiór swoich utworów poetyckich wydaje w 1870 roku jako „Poematy”. Były one włożone do trumny Lizzi, lecz odzyskał je decydując sie na ekshumację zwłok.

Między 1871 a 1874 rokiem mieszkał wraz z rodziną Morrisów w Kelmscott Manor. W październiku 1871 roku, w czasie gdy jego stan psychiczny sie pogarsza i spowodowane jest to min. krytyką jego wierszy, pogłębia sie jego mania prześladowcza i próbuje popełnić samobójstwo zażywając tak jak jego żona laudanum.

Po powrocie do malarstwa w 1874 r. przenosi się do Cheyne Walk gdzie pracuje jednocześnie nad ośmioma obrazami zainspirowany postacią Prozerpiny.

W 1879 roku poznaje i zaprzyjaźnia się z Thomasem Hall Cainem, ktorego traktował jak ucznia i syna.

W 1881 ukazuje się nowe wydanie jego wierszy ”Poems” i opublikowane zostały jego ostatnie utwory zebrane w tomiku zatytułowanym „Ballady i sonety”.

Umiera 9 kwietnia 1882 roku w położonym w Kenacie, niedaleko Margate, Birchington-on-Sea.

[edytuj] Opisy wybranych prac

[edytuj] Oblubienica, 1865

Obraz był zamówiony przez George’a Rae. Początkowo Rosetti zamierzał namalować Beatrycze ale później zmienił tematykę na biblijną. Na ramie umieścił wersy z Pieśni nad Pieśniami i Psalmu 45. Do obrazu pozowała Maria Ford.

Dookoła znajdującej się po środku oblubienicy widnieją dwórki umieszczone symetrycznie. Na głowie oblubienicy widnieje peruwiański diadem (wpływ art noveau). Czerwień diademu kontrastuje z rudymi włosami modelki i zielonym szalem.

Cechą charakterystyczną twórczości artysty w latach 60. jest malowanie kobiet z niezwykle jasna karnacją i melancholijnym spojrzeniu. Tak i tu delikatne światło podkreśla alabastrową cerę Oblubienicy. Widoczne jest w tym obrazie zainteresowanie Rossettiego kwiatami i jego biegłość w przedstawianiu ich.

[edytuj] Monna Vanna, 1866

Początkowo obraz ten miał nosić tytuł Wenecka Wenus. Przedstawiona jest tu Alexa Wilding, która ucieleśnia typ urody znany z portretów Tycjana. Szeroki rękaw jej sukni został zainspirowany szatą z Portretu poety Palmy Vecchio. Dużo uwagi poświęcił tu artysta klejnotom, które nosi modelka.

[edytuj] Koncert sielski, 1871-72

Obraz przedstawia kobiety grające na instrumentach muzycznych. Do postaci pierwszoplanowych pozowały Maria Spartali (po lewej) i Alexa Wilding (po lewej). Z niezwykłą precyzją przedstawił Rossetti dłonie kobiet i same instrumenty. Element dynamiczny stanowią dwie kobiety w centrum obrazu, a ich symetryczne umieszczenie podkreślają dodatkowo uzupełniające się kolory noszonych przez nie szat, zwłaszcza zieleń i czerwień. Pejzaż został namalowany z natury w okolicy domu Hunta w hrabstwie Kent.

[edytuj] Sen na jawie, 1880

Do obrazu pozowała Jane Morris. Modelka ubrana na zielono niemal wtapia się w tło roślinności. Praca ta uznawana jest za jedną z najlepszych z okresu późnej twórczości artysty. Po raz kolejny przedstawia tu typ melancholijnej, zmysłowej kobiety. Rossetti bardzo dokładnie opracowuje tu dłonie kobiety. Ich sugestywność spowodowana jest wnikliwymi studiami nad tą partią ciała i fascynacją Rafaelem.

Początkowo obraz miał być zatytułowany „Vanna” lub „Monna Primavera”, dopiero później zdecydował się na tytuł nie odwołujący się bezpośrednio do literatury. Do obrazu dołącza sonet, w którym podmiot liryczny traci kontakt z rzeczywistością.

[edytuj] Wybrane prace

Nr	Tytuł	Rok	Technika i wymiary	Miejsce przechowywania	Ilustracja
1.	Autoportret[1]	1847	ołówek 19,7 x 17,8 cm	National Portrait Gallery, Londyn
2.	Dziewczęce lata Marii Panny[2]	1848-49	olej na płótnie 83,2 x 65,4 cm	Tate Britain, Londyn
3.	Zwiastowanie[2] (Ecce Ancilla Domini!)	1849-50	olej na plótnie 72,4 x 41,9 cm	Tate Britain, Londyn
4.	Elizabeth Siddal[3]	1850-65	akwarela i grafit na papierze, 33,4 x 24,6 cm	Fitzwilliam Museum, Cambridge
5.	Odnaleziona	1854		Delaware Art Museum, Wilmington
6.	Niebieski sekretarzyk[2]	1857	akwarela na papierze 35,4 x 26,0 cm	Tate Collection, Londyn
7.	Zaślubiny św. Jerzego[2]	1857	akwarela na papierze 36,5 x 36,5 cm	Tate Collection, Londyn
8.	Ziarno Dawida	1858-64		Cardiff, katedra Llandaff
9.	Miłość Dantego[2]	1860	olej na drewnie mahoniowym, 74,9 x 81,3 cm	Tate Collection, Londyn
10.	Aurelia (Kochanka Fazia)[2]	1863	olej na drewnie mahoniowym, 43,2 x 36,8 cm	Tate Britain, Londyn
11.	Beata Beatrix[2]	ok. 1864-70	olej na płótnie 86,4 x 66,0 cm	Tate Collection, Londyn
12.	Sir Galahad, sir Bors i sir Percival zostali nasyceni świętym Graalem, ale siostra sir Percivala zmarła podczas przeprawy[2]	1864	akwarela na papierze 29,2 x 41,9 cm	Tate Collection, Londyn
13.	Muzyka o poranku[4]	1864	akwarela na papierze, 30,4 x 27,3 cm	Fitzwilliam Museum, Cambridge
14.	Venus Verticordia	1864-68		The Russell-Cotes Art Gallery & Museum, Bournemouth
15.	Oblubienica[2]	1865-66	olej na płótnie 82,5 x 76,2 cm	Tate Britain, Londyn
16.	Królowa kier[5] Portret Alice Wilding	1866	olej na płótnie 59,7 x 49,5 cm	Kelvingrove Art Gallery and Museum, Glasgow
17.	Monna Vanna[2]	1866	olej na płótnie 88,9 x 86,4 cm	Tate Collection, Londyn
18.	Lady Lilith[6]	1866-68 (modyfikowany 1872-73)	olej na płótnie	Delaware Art Museum, Wilmington
19.	Koncert sielski[7]	1850-72	olej na płótnie 86,3 x 68 cm	Manchester Art Gallery, Manchester
20.	Prozerpina[2]	1874	olej na płótnie 125,1 x 61,0 cm	Tate Britain, Londyn
21.	La Donna della Finestra[8] (Kobieta w oknie)	1879	olej na płótnie 100,65 x 73,98 cm	Fogg Art Museum, Uniwersytet Harvarda, Cambridge
22.	Sen na jawie[9] Portret Jane Morris	1880	olej na płótnie	Victoria and Albert Museum, Londyn

[edytuj] Linki zewnętrzne

• obszerna biografia i galeria w języku angielskim
• galeria
• strona poświecona artyście w języku angielskim
• galeria

[edytuj] Bibliografia

• Encyklopedia symbolizmu, red. Jean Cassou, Warszawa 1997.
• Crepaldi Gabriele, KLASYCY SZTUKI:Rossetti i prerafaelici t.33, ARKADY,2006, ISBN: 8360688079

Przypisy