Deskryptor pliku
Z Wikipedii
W informatyce deskryptor pliku to unikatowy identyfikator pliku wykorzystywany przez system operacyjny. Po wykonaniu operacji otwarcia pliku, deskryptor pliku może być wykorzystywany wielokrotnie przez funkcje systemowe w operacjach wejścia/wyjścia.
Termin deskryptor pliku jest używany głównie w systemach opracyjnych zgodnych z normą POSIX. W systemach rodziny Microsoft Windows używany jest termin "uchwyt pliku".
Zgodnie z POSIX deskryptor pliku to liczba całkowita, czyli wartość typu int z języka C. Domyślnie każdy proces ma do dyspozycji 3 standardowe deskryptory plików
| Wartość deskryptora | Nazwa |
|---|---|
| 0 | Standardowe wejście (stdin) |
| 1 | Standardowe wyjście (stdout) |
| 2 | Standardowe wyjście diagnostyczne (stderr) |
Ogólnie deskryptor pliku to klucz do przechowywanej przez jądro struktury danych zawierającej informacje o wszystkich otwartych plikach. W POSIX ta struktura danych jest nazwana tablicą deskryptorów plików i jest odrębna dla każdego procesu. Aplikacja użytkownika przekazuje klucz do jądra za pomocą wywołania systemowego, a jądro zajmuje się w imieniu aplikacji operacjami związanymi z dostepem do pliku. Aplikacja nie może czytać z i pisać do tablicy deskryptorów plików bezpośrednio.
W systemach UNIX deskryptor pliku może odnosić się do pliku, katalogu, urządzenia blokowego lub urządzenia znakowego, gniazda, kolejki FIFO, nienazwanego strumienia lub dowiązania symbolicznego.
