Dictatus Papae

Z Wikipedii

Dictatus Papae – program papieża Grzegorza VII dążącego do absolutnej władzy papieża w Kościele, podporządkowania sobie cesarzy, wprowadzenie zakazu przyjmowania przez duchownych od władcy świeckiego inwestytury, co uznano za symonię, a także do scentralizowania Kościoła. Został sformułowany w roku 1075 jako odręczna notatka, która nie miała być przeznaczona do publikacji.

[edytuj] Walka Grzegorza VII z Henrykiem IV

Biskupi niemieccy poparli swojego króla, Henryka IV, który ogłosił wybór papieża za nieważny ponieważ nie odbył się on wg nowego regulaminu wyboru przez kardynałów. Papież nałożył na niepokornego władce klątwę co powoduje, że zagrożony utratą tronu Henryk udaje się do Canossy by odkupić swe winy i pojednać się z papieżem (1077 r.). Po pokonaniu opozycji w Niemczech Henryk IV ogłosił detronizację papieża i wybiera własnego kandydata. Koronuje się na cesarza w Rzymie w 1084 roku.

Przypisy