Digambarowie
Z Wikipedii
Digambarowie ("odziani w przestwór") - jedna z dwóch głównych obok śwetambarów, grup w łonie dźinizmu. Podział ten zaistniał prawdopodobnie już w czasach Mahawiry, gdyż śwetambarowie nie przyjęli wszystkich jego reform. Rozłam nasilił się w II wieku n.e., jednak jeszcze do XI wieku istniały wspólne świątynie obu odłamów. Nazwa grupy pochodzi od tego, iż w dawnych wiekach mnisi digambarów chodzli zupełnie nago w odróżnieniu od mnichów śwetambarskich, którzy ubierali się na biało. Jednak obecnie również i oni używają ubrań (dawny zwyczaj pozostał tylko w obrębie niektórych klasztorów). Pozycja kobiet jest gorsza niż w rywalizującej grupie, m. in. nie mogą zostać mniszkami. W odróżnieniu od śwetambarów nie mają kanonu świętych pism- twierdzą iż kanon dźinijski zaginął.
W nurcie Digambara (odzianych w przestwór) - z biegiem czasu wyróżniły się 4 szkoły.
Przedstawiciele szkoły i ich dzieła:
- Bhadrabahu (zm. 318 r p.n.e.) - założyciel nurtu.
- "Kalpasutra",
- "Niryukti",
- "Dristivada".
- Samantabhadra (VI w n.e.),
- "Aptamimansa",
- Pudżjapada (ok. X-XI w n.e.),
- Nemiczandra (ok.X-XI w n.e.),
- Dewanandin,
- Akalanka (ok. VIII w n.e.),
- "Asztasati".
