Dipol

Z Wikipedii

Dipol elektryczny, strzałki wskazują kierunek natężenia pola, linie - powierzchnie o jednakowym potencjale (ekwipotencjalne).

Dipol magnetyczny i pole wokół niego

Dipol (z gr. dipolos - dwa bieguny) to układ dwóch różnoimiennych ładunków.

1. dipol elektryczny - układ dwóch różnoimiennych ładunków elektrycznych q, umieszczonych w pewnej odległości l od siebie. Linia przechodząca przez oba ładunki nazywa się osią dipola; tego rodzaju dipole wykazują elektryczny moment dipolowy
2. dipol magnetyczny - układ wytwarzający pole magnetyczne, które cechuje magnetyczny moment dipolowy np. magnes, solenoid, pętla z prądem
3. dipol w płaskim przepływie cieczy doskonałej - układ źródła i upustu o jednakowych wydatkach, gdy odległość między nimi dąży do zera, potencjał zespolony jest . Wprowadzony przez analogię pola przepływu cieczy do pola magnetycznego.
4. antena dipolowa - antena w kształcie dwóch ramion, nie połączonych ze sobą (dipol prosty) lub złączonych końcami (dipol pętlowy). Typowym dipolem są odbiorcze dachowe anteny radiowo-telewizyjne.

Zobacz też

• pole indukcji elektrostatycznej;
• pole elektromagnetyczne;
• przenikalność dielektryczna;
• dielektryk;
• przewodnik elektryczny;
• półprzewodnik