Magnes

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy magnetyzmu. Zobacz też: magnez - pierwiastek oraz inne znaczenia wyrazu.

Pole magnetyczne dookoła magnesu sztabkowego

Magnes - ciało lub urządzenie wytwarzające stałe pole magnetyczne. Magnesy dzieli się na:

magnesy trwałe,
- magnesy proszkowe,
- magnesy tlenkowe,
elektromagnesy
- magnesy nadprzewodnikowe

[edytuj] Magnes trwały

Magnesy: podkowiasty i sztabkowy (niebieskim kolorem oznaczono biegun północny (N), a czerwonym południowy (S))

Stos magnesów ferrytowych

Magnes trwały - ciało wykonane z materiału ferromagnetycznego o właściwościach magnetycznie twardych, wytwarzający w otaczającej go przestrzeni stałe pole magnetyczne (np. namagnesowany kawałek żelaza). Do opisu właściwości magnesu używa się umownie pojęcia biegunów magnetycznych, jako punktów, w których skupiają się linie wytwarzanego przez magnes pola. Ważną wielkością charakteryzującą magnes jest moment magnetyczny. Magnes podzielony na dwie części staje się dwoma dwubiegunowymi magnesami. W wyniku podzielenia magnesu na najmniejszy z możliwych otrzymujemy magnes elementarny. Pierwotnie nazwą magnes określano pewne rudy (zwłaszcza magnetyt i piryt magnetyczny), które przyciągają kawałki żelaza lub inne magnesy. Oprócz tych magnesów naturalnych, magnesy można uzyskać przez namagnesowanie ciał ferromagnetycznych odznaczających się dużą pozostałością magnetyczną (tzw. stale twarde). Magnesy, używane początkowo tylko w kompasach, znalazły zastosowanie w urządzeniach elektrycznych takich jak: silniki, prądnice, mierniki elektryczne i in.

[edytuj] Typy magnesów trwałych

Niektóre rodzaje magnesów:

samarowo-kobaltowe - (SmCo₅) jest związkiem samaru i kobaltu,
neodymowe (spiekane i wiązane) oparte na związkach neodymu,
ceramiczne - ceramiczne spieki tlenków żelaza,
plastyczne - magnesy niemetaliczne, zbudowane z polimerów zawierających nikiel,
alnico - wykonane ze związków glinu (Al) niklu (Ni) i kobaltu (Co) (Al-Ni-Co).

[edytuj] Siła oddziaływania dwóch biegunów magnetycznych

Zależność na siłę oddziaływania dwóch biegunów magnetycznych, zwana prawem Coulomba dla magnetyzmu, przy założeniu, że odległość między biegunami jest znacznie większa od rozmiarów ciał zawierających te bieguny: