Doktor Strangelove, lub jak przestałem się martwić i pokochałem bombę
Z Wikipedii
| Doktor Strangelove, lub jak przestałem się martwić i pokochałem bombę | |
| Oryginalny tytuł | Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb |
| Gatunek | Czarna komedia |
| Kraj produkcji |  Wielka Brytania |
| Język | angielski rosyjski |
| Główne role | Peter Sellers George C. Scott Sterling Hayden Keenan Wynn Slim Pickens James Earl Jones Tracy Reed |
| Data premiery |  29 stycznia 1964 |
| Czas trwania | 94 min |
| Produkcja | |
| Reżyseria | Stanley Kubrick |
| Scenariusz | Stanley Kubrick Terry Southern Peter George |
| Muzyka | Laurie Johnson |
| Zdjęcia | Gilbert Taylor |
| Scenografia | Peter Murton |
| Kostiumy | Bridget Sellers |
| Montaż | Stanley Kubrick Anthony Harvey |
| Produkcja | Stanley Kubrick |
| Dystrybucja | Columbia Pictures |
| Budżet | 1 800 000 USD |
| Od lat | 15 |
| Doktor Strangelove, lub jak przestałem się martwić i pokochałem bombę na IMDb | |
Doktor Strangelove, lub jak przestałem się martwić i pokochałem bombę to nakręcony w 1964 głośny film Stanleya Kubricka luźno oparty na noweli Red Alert Petera George'a. Film ten stanowił dotkliwą satyrę na konflikty zimnej wojny, a w szczególności irracjonalność wojskowej doktryny wzajemnej anihilacji, na której opierał się ówczesny nuklearny wyścig zbrojeń. Doktor Strangelove rozpoczyna się od wydarzeń w fikcyjnej bazie Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, gdzie obłąkany generał Jack D. Ripper wydaje swoim pilotom rozkaz niesprowokowanego ataku jądrowego na ZSRR, wykorzystując do tego ściśle tajny plan ataku R, przewidziany na wypadek udanego zamachu Rosjan na najwyższe struktury władzy w USA.
Ciekawostką jest, że w filmie trzy spośród głównych ról, w tym rolę tytułowego szalonego naukowca doktora Strangelove, zagrał Peter Sellers; film ten w opinii wielu jest jego najwybitniejszym osiągnięciem aktorskim.
Spis treści |
[edytuj] Fabuła filmu
Znaczna część filmu rozgrywa się na przemian w bazie Burpelson AFB, gdzie grany przez Sellersa brytyjski kapitan Lionel Mandrake nieskutecznie próbuje powstrzymać generała Rippera, oraz w sali narad wojennych w Pentagonie, gdzie (również grany przez Sellersa) prezydent Stanów Zjednoczonych Merkin Muffley próbuje na drodze dyplomatycznej zapobiec wybuchowi III wojny światowej. Do niespodziewanego zwrotu akcji dochodzi gdy okazuje się, że ZSRR wybudowało maszynę zagłady, która - zgodnie z doktryną MAD - miała stanowić ostateczny mechanizm odstraszający przed wrogą inwazją: w odpowiedzi na automatycznie wykryty atak, doszłoby do detonacji arsenału termonuklearnego wystarczającego do zniszczenia wszelkiego życia na ziemi. Istnienie urządzenia, które zostało zbudowane tylko z obawy, że Amerykanie stworzą taką machinę wcześniej, miało być ogłoszone na nadchodzącym zjeździe Partii.
Po tym jak wszelkie próby uniknięcia katastrofy spełzły na niczym, w ostatnich scenach filmu kluczową rolę odgrywa szalony były nazistowski naukowiec, doktor Strangelove (ponownie grany przez Sellersa). Strangelove po zakończeniu II wojny światowej pozostaje na usługach rządu Stanów Zjednoczonych (nawiązanie do postaci Wernhera von Brauna i innych uczonych objętych operacją "Spinacz"). Przekonuje on zgromadzonych do utopijnej, hołdującej teoriom eugeniki, skrajnie szowinistycznej, ale równocześnie niezwykle kuszącej wizji budowy nowego, lepszego świata głęboko pod ziemią, w szybach najgłębszych kopalń.
[edytuj] Kontrowersje w czasach zimnej wojny
Mimo wcześniejszej współpracy m.in. przy filmie Strategic Air Command, Pentagon odmówił Kubrickowi jakiejkolwiek pomocy przy realizacji Doktora Strangelove i zażądał umieszczenia na początku filmu planszy informacyjnej stwierdzającej, że wydarzenia tam przedstawione nie mogłyby się wydarzyć w rzeczywistości.
Mimo niechęci wojska, ekipie filmowej udało się bardzo wiernie odtworzyć między innymi wnętrze samolotu B-52 (którego budowa była wówczas objęta tajemnicą), jak również przedstawić wnętrze sali narad, w której toczy się część akcji filmu. To doprowadziło do oskarżania ekipy o pozyskanie informacji w nielegalny sposób, ale pogłoski te zostały szybko zdementowane.
[edytuj] Odbiór krytyków
Doktor Strangelove pozostaje znaczącym fenomenem kulturalnym, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, oraz jest regularnie wymieniany na listach najlepszych filmów wszech czasów, między innymi na pozycji 26. w opracowaniu American Film Institute; uchodzi też w opinii wielu uznanych krytyków amerykańskich za jedną z celniejszych satyr politycznych XX wieku.
