Dom zbrodni

Z Wikipedii

Dom zbrodni (lub "Dom przestępców") - (oryg. Crooked House) powieść detektywistyczna Agathy Christie.

[edytuj] Fabuła

W tzw. Krzywym Dworku niespodziewanie umiera sędziwy, ale pełen życia, senior rodu Leonidesów, stary Arystydes. Policja odkrywa, że nie odszedł on w sposób naturalny, ale został otruty. Ktoś podmienił krople do oczu zawierające śmiertelnie trującą eserynę z flakonikiem insuliny, którą codziennie aplikował sobie Arystydes. Każdy z domowników miał okazję, by zamienić buteleczki. Policja musi znaleźć osobę, która, oprócz sposobności, miała również powód, by zabić Arystydesa.

Historię Domu zbrodni opowiada młody mężczyzna, narzeczony Sophii - głównej dziedziczki po zmarłym Arystydesie, a jednocześnie syn nadkomisarza prowadzącego śledztwo.

Był krzywy człowieczek i szedł krzywą dróżką. 
Znalazł krzywy grosik za krzywą obórką. 
Złapał krzywą myszkę i nosił ją w worku, 
I wszyscy mieszkali razem w krzywym dworku. 

[edytuj] Rozwiązanie

Morderczynią jest dwunastoletnia wnuczka Arystydesa, Josephine. Jest to dziewczynka kompletnie niezrównoważona, dla której jedynym motywem zabicia dziadka była chwilowa złość na niego. Później, również z powodu "zatargu" z Josephine ginie kucharka. Mała jest jednocześnie fanatyczką powieści kryminalnych, dzięki czemu w sprytny sposób odwraca od siebie wszelkie podejrzenia. Stara się pokazać wszystkim, że wie coś o mordercy i jej życie jest w niebezpieczeństwie. Pozoruje też zamach na siebie. Na trop morderczyni wpada ciotka, Edith de Haviland. Chce pomścić śmierć kochanego niegdyś Arystydesa, ale jednocześnie zaoszczędzić dziewczynce cierpień oraz życia wypełnionego wyrzutami sumienia. Zabiera więc małą na przejażdżkę autem, podczas której powoduje wypadek samochodowy i obie giną. Prawda wychodzi na jaw dzięki listowi panny de Haviland oraz odnalezionemu pamiętnikowi małej Josephine.

[edytuj] Ciekawostki

• "Dom zbrodni" to jedna z moich ulubionych książek. Przez lata chodziła za mną, obmyślałam ją, przyrzekałam sobie: Pewnego dnia, kiedy będę miała mnóstwo czasu, zacznę ją pisać. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że na pięć powieści, które są ciężką pracą, jedna jest przyjemnością. Ta właśnie była przyjemnością." - tymi słowami autorka opisała wrażenia po napisaniu tej powieści.