Domenico Lorenzo Ponziani
Z Wikipedii
Domenico Lorenzo Ponziani (ur. 9 listopada 1719 w Modenie, zm. 15 lipca 1796 w Modenie) - włoski szachista, duchowny i prawnik, jeden z czołowych przedstawicieli modeńskiej szkoły szachowej.
Człowiek wszechstronnie wykształcony, w wieku 23 lat posiadał doktorat z prawa, studiował teologię i filozofię, władał sześcioma językami, wkrótce także został profesorem prawa cywilnego na uniwersytecie w Modenie. Mając 46 lat otrzymał święcenia kapłańskie, niedługo potem (1767) mianowany został przez papieża Klemensa XIII kanonikiem modeńskiej katedry. Jako przyjaciel i uczeń Lolliego oraz Del Rio, działając pod pseudonimem "Autor Modeński", wydał w roku 1769 książkę "Z niczym nie porównywalna gra w szachy...", która w sposób usystematyzowany przedstawiała poglądy szkoły modeńskiej. Zawarł w niej także wartościowe analizy dotyczące teorii otwarcie szachowe i końcówek. Pracę tę wznowił, po rozszerzeniu i poprawieniu, pod własnym nazwiskiem, w roku 1782, od tego czasu była ona wielokrotnie wznawiana. W teorii debiutów użyczył swego nazwiska debiutowi Ponzianiego: 1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.c3 i gambitowi Ponzianiego w debiucie gońca: 1.e4 e5 2.Gc4 Sf6 3.d4. Także w praktyce cieszył się renomą silnego gracza. Po śmierci pochowany został w katedrze modeńskiej.