Drapacz Chmur (Katowice)
Z Wikipedii
| Drapacz Chmur | |
 Drapacz chmur. |
|
| Kraj | Polska |
| Miasto | Katowice |
| Adres | ul. Żwirki i Wigury 15 |
| Całkowita wysokość | 62 m |
| Wysokość do dachu | 60 m |
| Kondygnacje | 14 (nad ziemią) |
| Rozpoczęcie budowy | 1929 |
| Ukończenie budowy | 1934 |
| Projektant | S. Bryła i M. Kozłowski |
Drapacz Chmur – siedemnastokondygnacyjny budynek w Katowicach, przy ulicy Żwirki i Wigury 15. Był on drugim wybudowanym w Polsce wieżowcem, po stojącym również w Katowicach, ukończonym w 1931 (po 2 latach budowy), dziewięciopiętrowym domu mieszkalnym profesorów Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych. 9 lipca 1931 roku w katowickim kinie Rialto odbyła się premiera filmu "Budownictwo żelazno-szkieletowe, jego zasady i zastosowanie", który następnie wyświetlano na terenie całej Polski, a jego bohaterem był Drapacz Chmur. Mieszkania w Drapaczu Chmur są duże i luksusowe, w latach międzywojennych mieszkali w nich pracownicy Urzędu Skarbowego. Po wojnie mieszkali w nim m.in. pisarze: Kalman Szegal i Bolesław Lubosz, i reżyserzy Gustaw Holoubek i Kazimierz Kutz.
Budowa Drapacza Chmur trwała 5 lat i została ukończona w roku 1934. Projektantami budynku byli konstruktor Stefan Bryła i architekt Mieczysław Kozłowski. Budynek jest zbudowany na bazie nowatorskiej (na owe czasy) stalowej konstrukcji szkieletowej.
Katowicki Drapacz Chmur jest uważany za najciekawszy i najbardziej spektakularny przykład funkcjonalizmu w Polsce.
