Drapacz lekarski
Z Wikipedii
| Drapacz lekarski | |
 Kwiatostan drapacza lekarskiego |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | astrowce |
| Rodzina | astrowate |
| Rodzaj | drapacz |
| Gatunek | drapacz lekarski |
| Nazwa systematyczna | |
| Cnicus benedictus L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Drapacz lekarski, knikus benedyktyński (Cnicus benedictus L.) - gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych (Asteraceae).
- Charakterystyka
- Jest to roślina roczna, dorastająca do 40 cm wysokości. Łodygę ma gęsto owłosioną, rozgałęziającą się. Liście zaś pierzastolancetowate, pierzastowrębne i kolczaste. Na wierzchołkach pędów wyrastają duże, żółte kwiaty, które po przekwitnięciu zawiązują się w owoce typu niełupki z puchem.
- Występowanie
- Kraje basenu Morza Śródziemnego. W Polsce jest uprawiany, bardzo rzadko i przejściowo dziczeje.
[edytuj] Zastosowanie
- Surowiec
- ziele i liście.
- Zawartość
- M.in.: gorycz knicyna (decydującą o bardzo gorzkim smaku rośliny), garbniki, śluzy, śladowe ilości eterycznego, flawonoidy, substancje antybiotyczne i sole mineralne (najwięcej jodu).
- Działanie i zastosowanie
- Najpospolitszą postacią leku jest odwar z ziela drapacza lekarskiego. Przygotowuje się go w ten sposób: 1 łyżkę stołową suszu zalewamy 1 szklanką wody i gotujemy pod przykryciem 2-5 minut od zawrzenia. Następnie zaś przecedzamy i w razie potrzeby pijemy po 1/4 szklanki 2-3 razy dziennie.
Jest to doskonały środek ogólnie wzmacniający, leczący osłabienie przewodu pokarmowego, likwidujący bóle brzucha i niestrawność, bowiem pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Stosuje się go w leczeniu anoreksji, niestrawności, pomocniczo dla wzmożenia laktacji i w depresji. Oprócz tego dobroczynnie oddziałuje na błony śluzowe żołądka i jelit, działa wiatropędnie, poprawia apetyt, korzystnie oddziałuje na wątrobę, pobudzając jej czynność, także zwiększa wydzielanie żółci. Reguluje przemianę materii, działa słabo moczopędnie, bakteriobójczo, przeciwdziała nadmiernej fermentacji jelitowej, jednocześnie dostarczając naszym organizmom cennych mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Odwar ma zastosowanie w leczeniu gruźlicy płuc, hemoroidów, zaparć, zaburzeń pracy wątroby, histerii i wyczerpania psychicznego. Duże dawki stosowano dawniej jako środek wymiotny, nie jest on jednak całkiem bezpieczny, ponieważ działając ubocznie podrażnia nerki. Kiedyś wykorzystywano również nasiona do wywoływania potów.
