Wątroba
Z Wikipedii
Wątroba (grec. hepar, łac. iecur) - wielofunkcyjny gruczoł, część układu pokarmowego położony wewnątrzotrzewnowo. Jej masa u dorosłego mężczyzny wynosi ok. 1500-1700 g, a u kobiety 1300-1500 g. Masa przeżyciowa jest o 500-800 g wyższa, ze względu na zawartą w niej krew.
Spis treści |
[edytuj] Położenie
U ludzi znajduje się pod przeponą (łac. diaphragma). Jej większa część jest w prawym podżebrzu. Zajmuje również górne części nadbrzusza i lewego podżebrza, sięgając aż do linii sutkowej. U osoby dorosłej niepowiększona wątroba jest w całości przykryta prawym łukiem żebrowym, jednak u dzieci może wystawać, a u noworodków zajmuje dużą część jamy brzusznej. Od góry i z przodu graniczy z przeponą, z dołu i z tyłu z jelitami i żołądkiem.
[edytuj] Budowa makroskopowa
W budowie anatomicznej wątroby wyróżnia się dwie powierzchnie:
- przeponową (facies diaphragmatica), która dzieli się na:
- część przednią
- część prawą
- część górną
- część tylną (pole nagie, area nuda) - jedyna z części powierzchni przeponowej, o wyraźnych granicach nie pokryta otrzewną
- trzewną (facies visceralis)
Niżej w hierarchii budowy wątroby stoją płaty:
- prawy (lobus hepatis dexter) - ograniczony na powierzchni przeponowej przyczepem więzadła sierpowatego (ligamentum falciforme hepatis), a na powierzchni otrzewnej bruzdą żyły głównej i dołem pęcherzyka żółciowego
- lewy (lobus hepatis sinister) - ograniczony na powierzchni przeponowej przez przyczep więzadła sierpowatego.
- czworoboczny (lobus quadratus)
- ogoniasty (lobus caudatus).
Przez wnękę wątroby (inaczej nazywaną wrotami wątroby) przechodzi tętnica wątrobowa właściwa, żyła wrotna wątroby oraz przewód żółciowy. Następnie wnikając do wnętrza narządu dzielą się kolejno na: tętnicę wątrobową międzypłacikową, żyłę wątrobową międzypłacikową oraz przewód żółciowy międzypłacikowy. Te trzy struktury odnajdujemy w tkance łącznej międzypłacikowej określając je nazwą triady wątrobowej. Wnikając do płacika dzielą się na tętnicę wątrobową śródpłacikową, żyłę wątrobową śródpłacikową oraz przewód żółciowy śródpłacikowy.
[edytuj] Budowa mikroskopowa
Podstawową jednostką strukturalno-czynnościową wątroby jest hepatocyt. Hepatocyty układają się następnie w beleczki wątrobowe oplecione naczyniami krwionośnymi i przewodami żółciowymi śródpłacikowymi. Beleczki odchodzą promieniście od żyły środkowej, która natomiast znajduje się wewnątrz płacika anatomicznego. Płacik anatomiczny powstaje poprzez wnikanie do wnętrza wątroby tkanki łącznej wiotkiej, z której zbudowana jest torebka wątroby, otaczająca narząd. Kolejną jednostką strukturalno-czynnościową jest płacik czynnościowy. Zawarty jest on między trzema żyłami środkowymi, znajdującymi się wewnątrz płacika anatomicznego. Następnym elementem strukturalno-czynnościowym jest gronko wątrobowe zawarte pomiędzy dwoma płacikami anatomicznymi. Możemy mówić o gronku wątrobowym gdy pomiędzy dwoma płacikami anatomicznymi przebiega żyła międzypłacikowa.
[edytuj] Unaczynienie
Krew do wątroby doprowadzana jest na dwa sposoby:
1. Żyłą wrotną wątroby (układ wrotny) - płynie nią odtlenowana krew (tzw. krew czynnościowa) ze śledziony, żołądka i jelit, jest bogata w składniki odżywcze i sole mineralne, które wątroba przechwytuje i przetwarza
2. Tętnicą wątrobową właściwą doprowadzającą krew bogatą w tlen (tzw. krew odżywcza)
Warto jednak zauważyć, że pomimo iż żyła wrotna zawiera odtlenowaną krew więcej tlenu jest dostarczone właśnie przez żyłę wrotną a nie tętnicę wątrobową - ze względu na stosunek ilości dostarczanej krwi (3:1).
Odprowadzana jest natomiast trzema żyłami wątrobowymi poprzez żyłę główną dolną do prawego przedsionka serca.
[edytuj] Unerwienie
Nerwy wątroby pochodzą z układu współczulnego i włókien przywspółczulnych nerwu błędnego; do błony surowiczej wątroby dochodzą gałązki czuciowe prawego nerwu przeponowego.
[edytuj] Regeneracja wątroby
Wątroba ma duże zdolności regeneracyjne. Obecnie przeprowadza się zabiegi polegające na usunięciu jednego z płatów wątroby (jako materiału do przeszczepu bądź z przyczyn leczniczych). Usunięty płat ulega regeneracji. Jednak zbyt duże i powtarzające się uszkodzenia (przyczyną mogą być substancje hepatotoksyczne lub wirusy) prowadzą do zaburzeń w regeneracji, w wyniku czego zostaje zniszczona architektura narządu, a co za tym idzie - dochodzi do utraty funkcji (marskość wątroby).
[edytuj] Funkcje
Głównym zadaniem wątroby jest filtracja krwi:
- neutralizuje toksyny (np. alkohol i inne używki, a także niektóre leki) - głównie barbiturany
- toksyczny amoniak przekształca w mocznik (cykl ornitynowy).
Poza tym:
- przekształca puryny w kwas moczowy
- węglowodany przekształca w łatwo przyswajalną dla organizmu glukozę, a jej nadmiar w glikogen lub w tłuszcze (które magazynuje)
- aminokwasy metabolizuje w tłuszcze
- magazynuje żelazo i witaminy: A, D,E, oraz niewielkie ilości B12, oraz C, które uwalnia w razie potrzeby
- wytwarza żółć (do 1,5 litra na dobę), która emulguje tłuszcze i powtórnie wykorzystuje zużytą sól żółciową
- produkuje i magazynuje niektóre białka surowicy krwi (np. albuminę)
- wytwarza i magazynuje enzymy (np. heparynę)
- buforuje poziom glukozy we krwi
- produkuje ciepło, bierze udział w termoregulacji (krew wypływa cieplejsza o 1°C)
- zachowuje w organizmie substancje nadające się do ponownego wykorzystania, zbędne - wydala
- u płodu pełni funkcje krwiotwórczą
- gromadzi i reguluje ilość żelaza w organizmie.
Podsumowując, wątroba spełnia cztery funkcje:
- detoksykacyjną
- metaboliczną
- zapasową
- magazynującą.
[edytuj] Choroby
Wątroba ze względu na pełnioną w organizmie rolę jest stale narażona na różnego typu uszkodzenia:
- zatrucia
- alkohol
- pasożyty (np. motylica wątrobowa)
- infekcje wirusowe (np. WZW typu A, B, C, cytomegalia i bakteryjne).
Istnieją też zaburzenia wrodzone (zespół Gilberta, niedrożności wewnątrzwątrobowe, hemochromatoza). Te i inne problemy z wątrobą prowadzą do różnych rodzajów komplikacji: niewydolności wątroby, marskości wątroby, raka, pourazowych ropni i żółtaczki.
Choroby wątroby są jednymi z najczęstszych schorzeń i stanowią poważny problem społeczny. Większość osób ze schorzeniami wątroby nie jest w ogóle świadoma choroby, aż do bardzo zaawansowanego stadium.
Przewód pokarmowy
jama ustna • gardło • przełyk • żołądek (odźwiernik) • jelito cienkie (dwunastnica, jelito czcze, jelito kręte)
jelito grube (wyrostek robaczkowy • jelito ślepe • okrężnica: wstępująca, poprzeczna, zstępująca, esowata • odbytnica) • odbyt
Gruczoły trawienne i narządy towarzyszące
ślinianki • wątroba • trzustka • drogi żółciowe • pęcherzyk żółciowy