Drewno bielaste

Z Wikipedii

Drewno bielaste, biel - strefa fizjologicznie czynna w pniu drzewa - przewodzi wodę z solami mineralnymi oraz gromadzi substancje zapasowe. W przeciwieństwie do niej drewno twardzielowe, wskutek zaimpregnowania ścian komórkowych substancjami twardzielowymi (żywicami, gumami, garbnikami) i zamknięcia dróg przewodzenia, jest wyłączone z aktywnego udziału w procesach życiowych drzewa.

Biel jest najlepiej widoczna na obwodzie przekroju poprzecznego pnia, jako strefa jaśniej zabarwionych kilku-kilkudziesięciu słojów rocznych (u drzew wytwarzających twardziel).

U gatunków twardzielowych może wystąpić pod wpływem grzybów, mrozu i innych czynników tzw. wewnętrzna biel uznawana za wadę drewna.

Biel i twardziel u sosny

Biel i twardziel u dębu

Biel i twardziel u cisa

Zobacz też: drewno twardzielowe, dendrologia.