Dyplomacja publiczna
Z Wikipedii
Po raz pierwszy pojęcie to pojawiło się w 1965 roku w pracach Edmunda Gulliona, dziekana z Fletcher School of Law & Diplomacy na Tufts University. Publikacje z tego okresu stanowiły, że dyplomacja publiczna (ang. Public Diplomacy) zajmuje się wpływaniem postaw społecznych na kształtowanie się i realizację polityki zagranicznej, obejmując wymiar stosunków międzynarodowych wykraczający poza obszar tradycyjnej dyplomacji; kształtowanie przez rządy opinii publicznej w innych państwach; interakcję prywatnych interesów i grup w jednym państwie z podobnymi im w innym państwie; sprawozdawczość nt. spraw zagranicznych i ich wpływu na politykę; komunikację pomiędzy specjalistami od komunikacji, takimi jak dyplomaci i zagraniczni korespondenci; oraz proces międzynarodowej komunikacji.
Dyplomacja publiczna poszerza zakres działania dyplomatów poza sfery bilateralnej współpracy międzyrządowej, kierując swe przekazy do szeroko pojętej zagranicznej opinii publicznej. Co więcej, posługuje się bardziej wyrafinowanymi technikami przekazu, czerpiąc źródła w teorii marketingu, zarówno politycznego jak i gospodarczego. Nastawiona jest przy tym, w przeciwieństwie do tradycyjnie pojmowanej dyplomacji, bardziej na wielostronną, otwartą i jawną współpracę oraz promocję, niż na tajne układy, protokoły, czy walkę o wpływ i jednostronne narzucanie swojego stanowiska.
W Polsce za realizację zadań dyplomacji publicznej odpowiada przede wszystkim Departament Promocji Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP.
[edytuj] Zobacz też
dyplomacja, polityka zagraniczna, dyplomacja kulturalna, dyplomacja gospodarcza
[edytuj] Literatura
M. Leonard, V. Alakson, Going Public. Diplomacy for the Information Society, The Foreign Policy Center, London, 2000
