Edmund Hauser

Z Wikipedii

Edmund de Hauser (ur. 23 grudnia 1868 Bóbrka - zm. 1949 w Poznaniu) generał dywizji Wojska Polskliego, generał major austriackiej artylerii.

Kształcił się we Lwowie i w Szkole Kadetów w Krakowie-Łobzowie. Od 1885 oficer austriackiej piechoty. Po czym ukończył w Wiedniu Akademię Sztabu Generalnego.

Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w jednostkach austriackiej. W 1914 pułkownik w sztabie operacyjnym armii. Na froncie rosyjskim i włoskim dowódca pułku piechoty i Brygady Piechoty. Generał major z lutego 1918.

W styczniu 1919 w Wojsku Polskim. Do lipca 1919 przewodniczacy Komisji Etatów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Generał brygady z 1 czerwca 1919. Od lipca 1919 - stycznia [[1920 szef Departamentu Personalnego MSWojsk., styczeń 1920 - wrzesień 1921 dowódca Obszaru Warownego Toruń, wrzesień 1921 - styczeń 1922 dowódca 26 Dywizji Piechoty, styczeń 1922 - listopad 1922 zastępca dowódcy Okręgu Korpusu II lublin. Listopad 1922 - maj 1926 zastępca dowódcy Okregu Korpusu VII Poznań. Generał dywizji 15 sierpnia 1924. W czasie przewrotu majowego, pod nieobecność dowódcy okręgu gen. Kazimierza Sosnkowskiego wypowiedział się po stronie rządu i usiłował nieudolnie organizować dla niego pomoc. Maj 1926 - marzec 1927 dowódca Okręgu Korpusu VII Poznań. Józef Piłsudski zaliczył do do generałów "zawalidróg".

Od kwietnia 1927 w stanie spoczynku. Osiadł w Poznaniu, gdzie zmarł. Odznaczenia: Virtuti Militari, Krzyż Walecznych.

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd. Editions Spotkania Warszawa 1991,
• H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998