Edmund Kloskowski

Z Wikipedii

Edmund Jan Kloskowski (urodzony 6 grudnia 1919 r. w Brusach, zmarły 13 września 1993 r. w Człuchowie) - pedagog, działacz kulturalno-oświatowy, historyk specjalizujący się w historii ziemi człuchowskiej.

Spis treści 1 Życiorys 2 Przynalezność do organizacji 3 Wyróżnienia 4 Przypisy

[edytuj] Życiorys

Edmund Kloskowski z pochodzenia Kaszub urodził się w rodzinie chłopskiej jako najstarszy syn Augustyna i Kornelii z domu Wyrowińskich, miał czterech braci - January, Czesław, Zbigniew, Jerzy. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Tucholi. W 1931 roku rozpoczął naukę w gimnazjum w Chojnicach. W 1937 roku został przyjęty do Liceum Pedagogicznego w Grudziądzu gdzie do wojny ukończył dwie klasy, w tym czasie zaczął działać jako harcerz. W czasie II wojny światowej prawie od razu został skierowany do robót przymusowych na terenie pomorza. Pracował przy budowie dróg i mostów. W związku z pochodzeniem etnicznym z pogranicza między III Rzeszą, a Rzeczpospolitą Polską około 1941 roku został przymusowo wcielony do Wehrmachtu. Ze względu na niepewne pochodzenie nie był kierowany na front, stacjonował początkowo na terenie Niemiec, a następnie w Norwegii. Podejmował się w wojsku działalności kulturalnej by jak najmniej czasu poświęcać działaniom wojennym. Latem 1945 roku powrócił do Polski i osiadł we wsi Olszanowo w powiecie człuchowskim. 15 marca zdaje egzamin dojrzałości w Liceum Pedagogicznym w Bydgoszczy. Za jego staraniem w roku 1953 uruchomiono pracę szkoły w Olszanowie - 30 sierpnia szkoła została oddana do użytku. Tego samego roku 26 sierpnia ożenił się z Janiną z domu Marchlewicz z Wolności z którą miał i wychował trójkę dzieci Tadeusza, Halinę i Kornelię, a następnie na własną prośbę został przeniesiony i zajął stanowisko kierownika Szkoły Podstawowej w Czarnoszycach. W 1961 roku powierzono mu kierowanie Szkołą Podstawową w Polnicy. Za jego staraniem obok starego obiektu wybudowano nową szkołę imienia Józefa Wybickiego. Intensywny tryb życia był jedną z przyczyn udaru mózgu jaki dotknął Edmunda Kloskowskiego w 1969 roku i który spowodował jego paraliż, który miał mu towarzyszyć do końca życia, otrzymał II grupę inwalidzką. W 1975 roku Edmund Kloskowski pożegnał się po 30 latach począwszy od 16 grudnia 1945 z pracą nauczycielską i powołano go na stanowisko dyrektora Muzeum Regionalnego w Człuchowie, które zaczął organizować jako pierwszy jego kierownik. Pozwoliło to mu oddać się swojej pasji tj. historii. W 1979 roku na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Słupsku uzyskał stopień magistra historii na podstawie pracy "Podziały terytorialne Pomorza w średniowieczu". 1 stycznia 1986 przeszedł na emeryturę lecz nadal pracował na 1/2 etatu w Muzeum Regionalnym jak i realizował swoje zainteresowania, a efektem tego okazały się m.in. odkrycia w bibliotekach berlińskich pierwszej monografii miasta Człuchów - Carl Schulz, Gezchichte der Stadt Schlochau, Schlochau 1882. Efektem jego pracy były również liczne artykuły, wywiady czy współautorstwo książki "Dzieje ziemi człuchowskiej".^[1] 26 czerwca 1992 roku Zarząd Wojewódzki Stowarzyszenia Polaków Poszkodowanych przez III Rzeszę Niemiecką wydał postanowienie uprawniające do odszkodowania z tytułu poniesionych szkód.^[2] Zmarł nagle w wieku prawie 74 lat późnym popołudniem 13 września 1993 roku w Człuchowie po powrocie z biblioteki, doczekał się 3 dzieci i siedmioro wnuków. 16 września pożegnały go setki ludzi w Bazylice pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Chojnicach, a następnie kondukt żałobny przeszedł ulicami miasta na cmentarz komunalny.

O takich ludziach jak On mówi się, że rodzą się na kamieniu. Istotnie był Człowiekiem renesansu. Nie było dziedziny nauki którą by się nie interesował. Największą pasję Jego życia była jednak historia. Z jego wiedzy w tym zakresie korzystali liczni ludzie, od amatorów historii począwszy, a na profesorach uniwersyteckich skończywszy.^[3]

Przez całe życie był społecznikiem, który działał wśród ludzi i dla ludzi. Był przewodnikiem PTTK, prezesem wielu organizacji działających na terenie ziemi człuchowskiej jak Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Towarzystwa Miłośników Ziemi Człuchowskiej. Był także członkiem i założycielem człuchowskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, w którym działał czynnie do chwili śmierci jako przewodniczący komisji rewizyjnej.

[edytuj] Przynalezność do organizacji

• 1947-1979(?) - Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
• 1957-1968 - Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich
• 1961-1979(?) - Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze
• 1963-1979(?) - Towarzystwo Miłośników Ziemi Człuchowskiej
• 1978-(?) - Polskie Towarzystwo Historyczne
• 9.10.1980-(?) - NSZZ Solidarność

[edytuj] Wyróżnienia

• 09.06.1957 - odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi uchwałą Rady Państwa PRL
• 19.11.1962 - otrzymał godność zasłużonego działacza Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich
• 16.11.1963 - otrzymał Odznakę Honorową ZHP "za aktywną pracę wśród młodzieży i dzieci" przez Związek Harcerstwa Polskiego, Chorągiew Koszalińska
• 1964 - otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury
• 05.06.1965 - odznaczony Srebrną Odznaką "Za opiekę nad zabytkami" przez ministra kultury i sztuki PRL
• 17.11.1966 - wyróżniony Odznaką Honorową "Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego" przez prezydium wojewódzkiej rady narodowej w Koszalinie
• 1971 - odznaczony Złotą Odznaką PTTK
• 02.07.1979 - odznaczony Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski
• 14.04.1980 - wyróżniony Odznaką Honorową "Za zasługi dla województwa Słupskiego" przez Wojewódzką Radę Narodową w Słupsku
• 25.04.1980 - wyróżniony Odznaką Honorową "Zasłużony dla miasta Człuchów" przez Miejską Radę Narodową w Człuchowie
• 22.07.1984 - odnzaczony Medalem 40-lecia Polski Ludowej uchwałą Rady Państwa PRL
• 27.12.1984 - otrzymał Dyplom za aktywną prace w PTTK
• 02.05.1985 - odznaczony Honorową Odznaką "Za zasługi w rozwoju turystyki w województwie słupskim" przez Urząd Wojewódzki Wydział Kultury Fizycznej i Turystyki w Słupsku

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.