Eduard Baron von Toll

Z Wikipedii

Eduard baron von Toll (ur. w 1858 w Tallinnie, zm. w 1902 na Wyspie Bennetta), rosyjski geolog, badacz Arktyki,.

Był synem bałtyckiego Niemca Edwarda de Tolla. Od najmłodszych lat interesował się geologią i paleontologią leżącej poza kołem polarnym północnej Syberii.

W roku 1885 wziął udział w wyprawie zorganizowanej przez Akademię Nauk w Sankt Petersburgu dla zbadania archipelagu Wysp Nowosyberyjskich. W latach 1892-1894 prowadził badania geologiczne i pomiary geodezyjne w dorzeczach syberyjskich rzek Jana, Indygirka i Kołyma. Podczas tej wyprawy założył magazyn z zaopatrzeniem (na jednej z Wysp Nowosyberyjskich) dla Nansena wybierającego się na pokładzie statku badawczego "Fram" w kierunku bieguna północnego.

W swoją ostatnią podróż baron von Toll wyruszył w roku 1900 na pokładzie statku "Zarja" z zamiarem opłynięcia Przylądka Czeluskin na Półwyspie Tajmyr, najdalej na północ wysuniętego punktu kontynentu azjatyckiego.

Wiosną 1902 roku Toll, wraz z trzema towarzyszami, wyruszył na północ, by odnaleźć tzw. Ziemię Sannikowa, ląd lub archipelag leżący jakoby na północ od Wysp Nowosyberyjskich. Gdy nie wrócili, wiosną 1903 wyruszyła ekspedycja ratunkowa, która znalazła na Wyspie Bennetta^[1] w północnym łańcuchu Wysp Nowosyberyjskich obozowisko wędrowców i pożegnalny list Tolla, z którego wywnioskowano, że wszyscy trzej zmarli z wycieńczenia i zimna w roku 1902.

Eduard baron von Toll dokonał znaczących odkryć paleontologicznych i geologicznych we wschodniej Syberii. Jego poszukiwania Ziemi Sannikowa były kontynuowane aż do roku 1938, kiedy wreszcie dowiedziono ostatecznie, że taki ląd nie istnieje.

[edytuj] Bibliografia

• William Barr, Baron Eduard Von Toll's Last Expedition. W: "Arctic", wrzesień 1980.
• Carl Waldman i Alan Wexler, Encyclopedia of Exploration, Vol. 1, Nowy Jork 2004, ISBN 0-8160-4678-6

Przypisy