Edykt pretorski
Z Wikipedii
Spis treści |
[edytuj] Edykt pretorski
Jest to zbiór zasad, jakimi zamierzał się kierować pretor w czasie swojego urzedowania, które trwało jeden rok. Edykt pełnił funkcję łącznika między, prawem rzymskim a prawami ludów podbitych.
[edytuj] Elementy edyktu
- część normatywna - zapowiadała udzielenie ochrony procesowej w określonych sytuacjach,
- część formularna - zawierała zredagowane formuły, którymi posługiwał się strony procesowe. Formuły te opierały się na zasadzie aequitas.
[edytuj] Edykty wydawali
- pretor od 367r. p.n.e.; od 242r. p.n.e. pretor miejski(praetor urbanus)
- pretor dla peregrynów od 242r. p.n.e.(praetor peregrinus)
- edyl kurylny (jurysdykcja karna na targowiskach)
- namiestnik prowincjonalny
- kwestor (odpowiednik edyla kurylnego w prowincji)
[edytuj] Edictum tralaticium
Główny trzon edyktu poprzednika, który nie jest zmianiany.
[edytuj] Lex Cornelia 67r. p.n.e.
Ustawa ta stanowiła, iż pretor jest związany tym co zawarł w swoim edykcie,
[edytuj] Edictum perpetuum (edykt wieczysty) 130r.
Na polecenie cesarza Hadriana, zredagowano jednolity tekst edyktu pretorskiego i edyla kurylnego, który został zatwierdzony przez senat. Tym samym kończy się prawotwórcza działalność pretora.
[edytuj] Ius honorarium
Nazwa prawa edyktowego, które mniało na celu wspomaganie, uzupełnianie i poprawianie ius civile.
[edytuj] Bibliografia
- "Prawo rzymskie" W. Rozwadowski
- "Prawo rzymskie" W. Bojarski
- "Prawo rzymskie" K. Kolańczyk