Ekoetyka
Z Wikipedii
Ekoetyka, również etyka środowiskowa, etyka ekologiczna - dział bioetyki obejmujący zagadnienia związane ze stosunkiem człowieka do przyrody ożywionej i nieożywionej oraz całego ekosystemu Ziemi. Jej przedmiotem są wartości, zasady, imperatywy i normy, które regulują lub mogły by regulować ten stosunek.
Etyka ekologiczna to jeszcze młoda dyscyplina etyki stosowanej. Wyłoniła się w latach 70. XX w. po tym, jak wzrosło znaczenie problemów ekologicznych, których etyka do tej pory nie uwzględniała, koncentrując się na stosunkach międzyludzkich[1].
Na założeniach etyki ekologicznej Fukuoka Masanobu, japoński fitopatolog, stworzył koncepcję rolnictwa naturalnego, w którym uprawa roślin odbywa się bez klasycznych metod uprawy, czyli bez orki, bez nawożenia, bez pielenia, bez pestycydów[2].
[edytuj] Weblikns
- Budzyński, Oleg: etyka ekologiczna czy ekologiczny operacjonizm?, Wydawnictwo Zielone Brygady [1], [dostęp 30.09.07].
Przypisy
- ↑ http://zb.eco.pl/zb/57/wywiad.htm.
- ↑ PAKIET EDUKACYJNY] DLA MŁODYCH ROLNIKÓW W KRAJACH NOWO PRZYJĘTYCH DO UNII EUROPEJSKIEJ. POZAROLNICZA DODATKOWA DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA, wydany przez EU Education and Culture, program Leonardo da Vinci, dokument pdf, s. 44-46, (pl), [04.10.2007].
