Elżbieta Krystyna Braunschweig-Bevern

Z Wikipedii

Elżbieta Krystyna Braunschweig-Bevern ( ur. 8 listopada 1715, w Wolfenbüttel - zm. 13 stycznia 1797, w Berlinie) - królowa Prus.

Jej rodzicami byli Ferdynand Albert II, książę Braunschweig-Lüneburg oraz jego żona - Antonina Amalia. Elżbieta Krystyna wyszła za mąż za Fryderyka II, króla Prus. Uroczystość odbyła się 12 czerwca 1733 roku. Para królewska mieszkała później razem w Neuruppin oraz w zamku, w Rheinsberg.

W 1740 roku odbyła się koronacja Fryderyka II i Elżbiety Marii. Elżbieta zamieszkała razem z mężem w pałacu Niederschönhausen w Berlinie. Małżeństwo, będące wynikiem proaustriackiej polityki Fryderyka Wilhelma, było z punktu widzenia Elżbiety nieudane, a Fryderyk uważał je po prostu za niecelowe. Elżbieta Krystyna, choć piękna, nie odznaczała się poczuciem humoru ani wykształceniem, była naiwna, a jej religijność nie szła w parze z oświeceniowymi upodobaniami Fryderyka czy Wilhelminy. Była ona zupełnym przeciwieństwem swojego męża, który doceniał jednak jej starania o przypodobanie się mu, dobre serce i pogodę ducha. Całkowitej niechęci do niej nabrał dopiero w późniejszych latach. Według wielu historyków małżeństwo nie było nigdy skonsumowane, jako że najprawdopodobniej Fryderyk przebył w młodości poważną chorobę weneryczną, zakończoną operacją, uniemożliwiającą mu współżycie, bądź, wg innych źródeł, przejawiał skłonności homoseksualne^[1]. Fakt ten jednak nie znajduje potwierdzenia w źródłach.

Przypisy