Elżbieta Przemyślidka

Z Wikipedii

Elżbieta Przemyślidka (ur. 20 stycznia 1292 r. w Pradze, zm. 28 września 1330 r. na Wyszhradzie) - królowa czeska, żona Jana Luksemburskiego.

Elżbieta była córką króla Czech Wacława II i jego żony Guty Habsburskiej. Wychowywała się w klasztorze św. Jerzego na Hradczanach. Za rządów Rudolfa III przeniosła się do miasta Pragi. Na dwór powróciła za czasów Henryka Karynckiego, który chciał ja wydać za szlachcica Ottona z Bergova. Elżbieta nie wyraziła zgody na ten związek i musiała opuścić dwór. Zamieszkała w Pradze pod strażą. Później uciekła do Nymburka. Z jej udziałem pod koniec czerwca obradował w Pradze sejm, który rozstrzygnął o luksemburskiej kandydaturze na czeski tron. Poselstwo czeskie udało się do króla Henryka VII i zaoferowało koronę jego synowi Janowi wraz z ręką Elżbiety. Wkrótce zawarto umowę. 14 sierpnia 1310 r. Elżbieta wyjechała z Pragi. 31 sierpnia 1310 r. Henryk VII nadał swojemu synowi Czechy w lenno, a następnego dnia w Spirze odbył się ślub. Po trzech tygodniach małżonkowie pojechali do Czech i 7 lutego 1311 r. zostali koronowani. Małżeństwo, z którego pochodziło siedmioro dzieci, nie okazało się szczęśliwe. Główną przyczyną był młody wiek męża i jego niezbyt dojrzałe zachowanie. Elżbieta mieszkała głównie w Melniku. W 1332 r. uciekła przed Janem do Bawarii gdzie mieszkała przez trzy lata. Nieco wcześniej zbiegł tam również jej przyrodni brat Jan Volek. Po wyciszeniu konfliktu oboje wrócili do Czech. Elżbieta zmarła w domu swojego przyrodniego brata. Została pochowana w Zbrasławiu.

[edytuj] Bibliografia

• Jaroslav Čechura, Jiří Mikulec, František Stellner, Lexikon českých panovnických dynastií, Praha 1996.