Elem Klimow
Z Wikipedii
Elem Germanowicz Klimow, ros. Элем Германович Климов (ur. 9 lipca 1933 w Stalingradzie, zm. 26 października 2003), rosyjski reżyser filmowy. Najbardziej znany z filmu o niemieckich okrucieństwach na Białorusi w czasie II wojny światowej Idź i patrz. Był mężem reżyserki Larisy Szepitko.
W 1964 roku ukończył wydział reżyserski Państwowego Instytutu Kinematografii pod opieką Michaiła Romma i rozpoczął pracę w wytwórni filmowej Mosfilm. W tym samym roku nakręcił swój pierwszy film pt. Witajcie - wstęp wzbroniony. Debiutancka komedia, uderzająca przy pomocy satyry w biurokracje spotkała się z dobrym przyjęciem zarówno widzów jak i krytyków. W 1966 Klimow wyreżyserował Przygody dentysty zaś w 1970 fabularyzowany dokument Sport, sport, sport. W 1974 ukończył wraz z Chucyjewem i Ławrowem niedokończony film Michaiła Romma A jednak wierzę. Rok później zrealizował Agonię opowiadającą o wydarzeniach poprzedzających rewolucję październikową. Obraz wyróżniał się wielopłaszczyznowością fabuły oraz ciekawym montażem łączącym tradycyjne zdjęcia z dokumentalnymi.
Po tragicznej śmierci Larisy Szepitko w wypadku samochodowym w 1979 roku, rok później nakręcił o niej 25 minutowy film dokumentalny Larisa. W 1981 nakręcił Pożegnanie wg powieści Pożegnanie z Matiorą opowiadające o przeżyciach starszej kobiety związanych z koniecznością opuszczenia rodzinnej wioski. W 1985 wyreżyserował swój najgłośniejszy film Idź i patrz ukazujący cierpienie ludności i okrucieństwa okupanta w 1943 roku na Białorusi. W latach 1985-1990 pełnił funkcję przewodniczącego Związku Filmowców Radzieckich.
[edytuj] Bibliografia:
Jelena Bauman, Rostisław Jurieniew - Mała Encyklopedia Kina Radzieckiego, Wydawnictwo Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987 ISBN 83-221-0446-4
