Emil Nalborczyk
Z Wikipedii
Emil Nalborczyk (ur. 18 września 1932 r. w Andrychowie koło Wadowic, zm. 20 marca 2006 w Warszawie) – fizjolog roślin, profesor zwyczajny w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Doktor honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie w 2002 r.
Od 2003 r. wiceprezes Polskiej Akademii Nauk. W latach 1984-1989 był przewodniczącym Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin PAN. Współpracował również z Instytutem Fizjologii Roślin PAN, należał do Rady Naukowej Ogrodu Botanicznego - Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej PAN w Powsinie.
Cieszył się dużym autorytetem międzynarodowym - był honorowym członkiem Institute of Tropical Agriculture, członkiem korespondentem niemieckiego towarzystwa hodowli roślin Gesellschaft für Pflanzenbauwissenschaften, członkiem European Amaranth Association oraz International Lupin Asscociation. W latach 2000-2002 przewodniczył Polskiemu Komitetowi Narodowemu ds. Współpracy z Międzynarodowym Programem „Zmiany Globalne Geosfery i Biosfery".
Sprowadził do Polski z Chile uprawne odmiany amarantusa.
Prof. Emil Nalborczyk był także oddanym nauczycielem młodych naukowców, zaangażowanym w tę pracę i bardzo lubianym. Był promotorem 21 przewodów doktorskich i 110 prac magisterskich (jego doktorantami i magistrantami było wielu obcokrajowców, np. z Brazylii, Niemiec, Syrii). Sześciu z jego doktorantów zostało już profesorami, także w USA, Niemczech i Norwegii.
Za wybitne zasługi dla nauki odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
[edytuj] Noty biograficzne
- Andrzej Grzywacz, Emil Nalborczyk (1932-2006), "Nauka" 2/2006, s. 188-192.
- Andrzej Grzywacz, Profesor Emil Nalborczyk (1932-2006), "Postępy Nauk Rolniczych" 3/2006, s. 3-8.
