Emma Laine

Z Wikipedii

Emma Laine
Państwo	Finlandia
Miejsce zamieszkania	Helsinki
Data urodzenia	26 marca 1986
Miejsce urodzenia	Karlstad
Wzrost	164 cm
Waga	58 kg
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	2004
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Olli Leppänen
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	50 (7 sierpnia 2006)
Australian Open	2r (2006)
Roland Garros	2r (2006)
Wimbledon	1r (2006)
US Open	2r (2005, 2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	64 (30 października 2006)
Australian Open	1r (2006, 2007)
Roland Garros	2r (2006, 2007)
Wimbledon	3r (2006)
US Open	2r (2006)

Emma Laine (ur. 26 marca 1986 w Karlstad, Szwecja) - fińska tenisistka o statusie profesjonalnym.

Emma ma starszą siostrę Essi, która również gra w tenisa, jednak nie ma na koncie żadnych większych sukcesów. Finka pochodzi z usportowionej rodziny. Jej mama, Erika, była pływaczką. Ojciec Emmy, Erkki, grał zawodowo w hokeja. Zdobył nawet srebrny medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Calgary.

Laine jest obecnie najwyżej klasyfikowaną reprezentantką Finlandii w światowym rankingu WTA. Nadal nie posiada żadnego zawodowego zwycięstwa turniejowego. W ramach rozgrywek juniorskich była nawet numerem dwa na świecie, ponadto osiągała półfinały imprez wielkoszlemowych.

W 2002 roku zadebiutowała w turnieju profesjonalnym w Helsinkach, przegrała jednak w pierwszej rundzie z Petrą Mandulą. Podobnie zakończyła się kolejna jej próba przez własną publicznością w roku następnym. Jak się później okazało - oczekiwanie na pierwszy turniejowy wygrany mecz opłacało się. W Luksemburgu jesienią 2004 pokonała samą Magdalenę Malejewą, zanim uległa Dinarze Safinie. Od tego sezonu legitymuje się licencją zawodowej tenisistki.

W sierpniu 2005 otrzymała szansę debiutu w turnieju wielkoszlemowym na US Open. Pokonała tam Chinkę Peng Shuai, ale druga runda okazała się wynikiem wystarczającym, by znaleźć się w gronie stu najlepszych rakiet na świecie. W innych turniejach nie odnosiła większych sukcesów, aczkolwiek warte wspomnienia są jej piłki meczowe, które miała w meczu z Francuzką Marion Bartoli w Québec. Równocześnie wygrywała zawody w kategorii ITF. W 2006 roku zapisała na swoim koncie kilka dobrych rezultatów, wśród których najwyższe to ćwierćfinał w Pattaya, czwarta runda w Indian Wells i trzecia runda w San Diego. To ostatnie dało jej możliwość awansu do czołowej pięćdziesiątki rankingu WTA. Zaliczyła także pierwsze deblowe zawodowe półfinały.

Początkowe miesiące sezonu 2007 były w wykonaniu Finki co najmniej niezadowalające; zawodniczka z Helsinek ani razu nie przeszła pierwszej rundy turnieju głównego. W drugiej połowie roku skupiła się na występach w imprezach ITF, gdzie zdobyła dwa tytuły deblowe, partnerując Marcie Domachowskiej i Ágnes Szávay.