Enrico Dandolo
Z Wikipedii
Enrico (Henryk) Dandolo (ur. ok. 1107, zm. 1205), doża Wenecji od 21 czerwca 1192 do 1 czerwca 1205 (czasami daty panowania to 1193 - 1205).
Był weneckim kupcem na Wschodzie, do rodzinnego miasta powrócił w 1171 r., po konfiskacie dóbr weneckich na terenach Cesarstwa Bizantyjskiego. Karierę polityczną rozpoczął późno. W 1172 i 1184 r. był posłem weneckim w Konstantynopolu. Straciwszy wzrok przed 1183 r., porzucił kupiectwo. W 1192 r. został wybrany dożą.
Był szarą eminencją IV wyprawy krzyżowej. On to nakłonił krzyżowców w 1202 r., żeby zamiast atakować Saracenów zdobyli dalmatyński port Zara, dawną kolonię wenecką, obecnie pod zwierzchnictwem króla Węgier. On też nakłonił dowódców wyprawy do zmiany kierunku na Konstantynopol pod pretekstem przywrócenia władzy bizantyjskiemu księciu Aleksemu. Widział w tym możliwość odbudowania wiodącej roli Wenecji w handlu z Bizancjum. Armia krzyżowców zdobyła Konstantynopol 13 kwietnia 1204, a rozkazy ataku wydawał atakującym osobiście stary doża, stojąc na dziobie galery. Większość rozdzielonych po zdobyciu Konstantynopola ziem przypada w udziale Wenecjanom. Zdobyli też połowę miejsc w specjalnej radzie, która wybrała łacińskiego cesarza Bizancjum. Te sukcesy to w dużym stopniu zasługa talentów dyplomatycznych doży.
Dandolo w maju lub czerwcu (1 czerwca) 1205 r. zmarł w Konstantynopolu, gdzie został pochowany w Hagia Sofia. Grób doży przetrwał do czasów obecnych.
