Saraceni
Z Wikipedii
Saraceni (gr. Σαρακηνοí Sarakēnoí, z ar. شرقيين szarkijjin, od شرق szark "wschód") – w starożytności używana przez Greków i Rzymian nazwa koczowniczych plemion arabskich, żyjących w północno-zachodniej Arabii i na półwyspie Synaj. W średniowieczu określenie Saraceni obejmojwało wszystkich Arabów - później także wszystkich wyznawców islamu - zwłaszcza tych, którzy walczyli z krzyżowcami oraz piratów muzułmańskich pływających po Morzu Śródziemnym, napadających na wybrzeża włoskie i francuskie.
[edytuj] Najazdy Saracenów na Europę
Saraceni opanowali w 827 roku Sycylię i Sardynię, a następnie usadowili się w południowej części Półwyspu Apenińskiego, skąd dokonywali wypadów na środkową Italię i śródziemnomorskie frankońskie wybrzeża Langwedocji i Prowansji. Karol Młot zwyciężył ich w bitwie pod Poitiers w 732 roku.
