Eremita
Z Wikipedii
Eremita lub pustelnik (gr. ἐρημίτης eremites, żyjący na pustyni), osoba, która z pobudek religijnych wycofuje się z życia w społeczeństwie i decyduje się na życie w izolacji i celibacie. Poświęca się przede wszystkim modlitwie i życiu w ascezie. Utrzymuje się, jak to miało np. miejsce u zarania życia pustelniczego w Egipcie i Palestynie z jałmużny i/lub rzemiosła.
Pierwsi pustelnicy (anachoreci) pojawili się w III wieku na terenach Egiptu i Palestyny. Niektórych pustelników otaczano niezwykłą czcią i odbywano pielgrzymki do ich pustelni. Radzono się ich w najróżniejszych sprawach duchowych. Eremici wywarli wpływ na tworzenie się zakonów o surowej regule takich jak karmelici i kartuzi oraz kameduli.
Klasztor zakonników żyjących w odosobnieniu, pustelnia określana jest nazwą erem.
Do kanonizowanych eremitów należą m.in. święty Kaloger, święty Roland i święty Wiwald.