Ernesto Grillo
Z Wikipedii
| Ernesto Grillo | ||
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1929 Buenos Aires, Argentyna |
|
| Pseudonim | Pelado, Coco | |
| Pozycja | środkowy napastnik | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1949-1957 1957-1959 1960-1966 |
Independiente Buenos Aires AC Milan Mediolan Boca Juniors Buenos Aires |
192 (90) 77 (18) 84 (12) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| Argentyna | 20 (7) | |
Ernesto Grillo (1 października 1929 - 18 czerwca 1998) - środkowy napastnik argentyński, zaliczany do najlepszych w historii futbolu argentyńskiego.
Grillo urodził się w Buenos Aires, w dzielnicy Boca i jako dziecko uczył się gry w piłkę w amatorskich drużynach klubu Farmacia Cane, potem w Boca Juniors a następnie w Rubi de la Calle Olavarria. W roku 1946 znalazł się w czwartej drużynie River Plate, a następnie w czwartej drużynie Independiente. W pierwszej lidze Grillo zadebiutował w 21 kolejce sezonu 11 września 1949 roku mając 20 lat. Zagrał w wyjazdowym spotkaniu klubu Independiente z klubem Platense, wygranym przez Independiente 3:2. Swoją pierwszą bramkę w lidze Grillo zdobył dwa i pół miesiąca po swym debiucie - 26 listopada 1949 roku (32 kolejka) podczas meczu Independiente z Chacarita Juniors wygranego przez Independiente 3:2 (po jego bramce Independiente prowadziło już 3:0). W roku 1957 za sumę 3 milionów 300 tysięcy pesos przeszedł do Milanu, przy czym sam obok licznych premii dostał 600 tysięcy. Z Milanem zdobył mistrzostwo Włoch oraz dotarł do finału PEMK. W roku 1960 wrócił do Argentyny i rozpoczął występy w Boca Juniors, w którego barwach grał już do końca swojej piłkarskiej kariery. W lidze argentyńskiej zdobył łącznie 102 bramki w 276 meczach. W reprezentacji Argentyny rozegrał 20 meczów i zdobył 7 bramek (przyczynił się do zwycięstwa w Copa América 1955).
Pomimo bardzo silnej budowy fizycznej Grillo nie grał siłowo, lecz preferował grę techniczną. Nie był zby szybki, ale nadrabiał to znakomitym dryblingiem. Na przestrzeni 2-3 metrów potrafił sobie poradzić nawet z kilkoma obrońcami. Słynnym wydarzeniem była zdobyta przez niego 14 maja 1953 roku bramka w wygranym przez Argentynę 3:1 meczu z Anglią. Grillo wymanewrował obrońców angielskich docierając do linii końcowej boiska i zdobył gola z zerowego kąta.
[edytuj] Literatura
- Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI: Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 103
