Erozja wąwozowa

Z Wikipedii

Erozja wąwozowa - procesy erozji prowadzące do powstania linijnych rozcięć, pozbawionych stałego odpływu, a rozwijających się tylko w trakcie silnych opadów. Mechanizm polega na bardzo intensywnym rozmywaniu stoków przez skoncentrowane strugi spływu powierzchniowego, w wyniku czego powstają wąwozy, które nie zabezpieczone, podlegają następnie dalszemu silnemu rozwojowi. Erozja wąwozowa jest najintensywniejsza w skałach miękkich, prowadząc w ekstremalnych przypadkach do całkowitej degradacji terenu badlands.

Rozróżnia się trzy stadia rozwoju wąwozów: inicjalne, młodości oraz starości. Faza inicjalna odznacza się dużą dynamiką, przy czym wawóz pozostaje niewielką formą o stromych skarpach. W fazie młodości wąwóz pogłebia się i podąża w górę stoku, przyjmując kztałt przekroju poprzecznego w formie litery V. W tej fazie duże znaczenie dla rozwoju wawozu mają ruchy masowe: obrywy, osuwiska itd. W fazie starości procesy erozji liniowej nie są już tak aktywne, a wąwóz przyjmuje przekrój zbliżony do litery U.

Szacuje się, ze w Polsce występuje około 40.000km wąwozow, przy czym ich gęstość osiąga 13km/km² (okolice Zbędowic na Płaskowyżu Nałęczowskim).

Wawer R., 2002. Vademecum erozyjno-rolnicze. http://www.erozja.iung.pulawy.pl/Vademecum/V1Pl.htm 

To jest tylko zalążek artykułu związanego z geologią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.