Eugeniusz Drabowski

Z Wikipedii

Eugeniusz Drabowski (ur. 23 listopada 1928r. w Łodzi, zm. 6 kwietnia 1990r. w Warszawie) - polski ekonomista, profesor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Dzieciństwo spędził w Grotnikach pod Łodzią. W latach 1947-1951 studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu; jako asystent pracował w tejże uczelni do 1953r. Następnie wyjechał do Warszawy, gdzie już do końca życia związał się ze Szkołą Główną Planowania i Statystyki. Pracę doktorską obronił w 1961r., habilitacyjną 4 lata później, w 1965r. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1990 przyznano mu tytuł profesora zwyczajnego.

Był wybitnym specjalistą z dziedziny teorii pieniądza, funkcjonowania systemu walutowego czy ewolucji pieniądza. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 400 prac, w tym 13 monografii i podręczników. Wśród nich znajdują się takie pozycje jak: "Problemy rozwoju Ameryki Łacińskiej" - 1963; "System walutowy współczesnego kapitalizmu" - 1965; "Kryzys systemu walutowego w kapitalizmie" - 1970; "Kursy walutowe w ekonomice współczesnego kapitalizmu" - 1972; "Teorie kursu walutowego" - 1985; "Rubel transferowy - międzynarodowa waluta krajów RWPG" - 1974; "Pieniądz światowy w kapitalizmie" - 1976; "Pieniądz międzynarodowy" - 1988; "Wpływ pieniądza na gospodarkę w teoriach keynesizmu i monetaryzmu" - 1987; "Stabilizacja pieniądza" - 1991.

Był współautorem podręczników: "Międzynarodowe stosunki ekonomiczne i finansowe" - 1979 i 1986; "Bankowość" - 1975, 1980, 1988.

Naukowej i pedagogicznej pracy profesora Drabowskiego sprzyjały jego rozległe zainteresowania (jak np. historia i psychologia), erudycja oraz śledzenie światowej literatury naukowej. Był nauczycielem wielu pokoleń studentów SGPiS oraz promotorem wielu prac doktorskich z dziedziny ekonomii.