Eugeniusz Romiszewski

Z Wikipedii

Eugeniusz Romiszewski (ur. 24 grudnia 1869 w Płocku, zm. 7 lipca 1931 w Zakopanem), polski lekarz wojskowy, generał brygady WP.

Był synem Władysława (generała armii rosyjskiej) i Anny z Dżakelich. Kształcił sie w Łomży. Studiował i zakończył w 1893 medycynę w Wojskowej Akademii Medycznej w Petersburgu, Od 1890 służył jako oficer zawodowy - lekarz w Marynarce Wojennej armii rosyjskiej. W l. 1913 - 1917 był naczelnym lekarzem Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Petersburgu. W listopadzie 1922 przeszedł do Wojska Polskiego w randze podpułkownika. W latach 1922-1926 pozostawał w służbie czynnej, najpierw w I, następnie w II batalionie sanitarnym, następnie szef Wydziału Sperrewizyjno-Inwalidzkiego Dowództwa Okręgu Korpusu w Grodnie. W 1924 zweryfikowany jako pułkownik ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1926 przeszedł w stan spoczynku w stopniu tytularnego generała brygady. Ostatnie lata życia spędził w Zakopanem.

Starszym bratem Eugeniusza był Modest, generał dywizji WP.

[edytuj] Źródła

• Mieczysław Wrzosek, Modest Romiszewski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1989 (informacje przy życiorysie brata)
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej, Warszawa 1991 (tam m.in. fotografia)
• H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza Pruszków 2001