Eustachy Żyliński
Z Wikipedii
Eustachy Żyliński (ur. 19 września 1889 w Kuna k. Bracławia, zm. w 1954 w Gliwicach) - polski matematyk
W 1907 ukończył ze złotym medalem gimnazjum w Kijowie, w 1911 zaś z dyplomem I stopnia i medalem Wydział Fizyczno-Matematyczny Uniwersytetu św. Włodzimierza w Kijowie. Studiował następnie (1912-1914) w Getyndze, Cambridge i Marburgu. W 1914 został powołany do armii rosyjskiej. Ukończył wojskowo-inżynieryjną szkołę w Kijowie i szkołę elektrotechniczną w Petersburgu. Od 1918 jako docent wykładał w Polskim Kolegium Uniwersyteckim i Wyższym Instytucie Technicznym w Kijowie. Od 1 października 1919 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, kierownik Oddziału A Zakładu Matematycznego UJK, w roku akademickim 1929/1930 dziekan Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego UJK, promotor przewodu doktorskiego Władysława Orlicza, członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie.
W czasie okupacji sowieckiej Lwowa (1939-1941) pracował jako kierownik Katedry Algebry na Uniwersytecie Lwowskim, w czasie okupacji niemieckiej (1941-1944) brał udział w tajnym nauczaniu na UJK. Po ponownym zajęciu Lwowa przez Armię Czerwoną podjął pracę na uniwersytecie. Po wymuszonym przez ZSRR opuszczeniu Lwowa osiadł w Gliwicach, gdzie w latach 1946-1951 był kierownikiem Katedry Matematyki na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym Politechniki Śląskiej.