Euzebiusz Słowacki

Z Wikipedii

Euzebiusz Słowacki (ur. 15 listopada 1773 lub, wg testamentu 14 grudnia 1772^[1] w Podhorcach, zm. 10 listopada 1814 w Wilnie) – polski teoretyk i historyk literatury, tłumacz, dramatopisarz, ojciec Juliusza Słowackiego.

Ojcem Euzebiusza był Jakub Słowacki, urodzony około 1740 roku zarządca dóbr Rzewuskich w Podhorcach. Euzebiusz pracował w Liceum Krzemienieckim, gdzie uczył poezji i wymowy. W późniejszych latach, od 1811, objął katedrę na Uniwersytecie Wileńskim. Od roku 1812 był redaktorem "Kuriera Litewskiego". Jego twórczość literacka (często wyraźnie związana z działalnością pedagogiczną) zebrana została w Dziełach wydanych pośmiertnie (4 tomy w latach 1824-1826).

W 1808 roku poślubił Salomeę z Januszewskich, z którą miał syna Juliusza. W rok po ślubie Słowaccy zamieszkali w Krzemieńcu, gdzie wybudowali własny dom. Mieszkali tam do 1811, kiedy to przenieśli się do Wilna. Euzebiusz zmarł na gruźlicę^{[potrzebne źródło]}, która później stała się również przyczyną śmierci jego syna Juliusza. Jego żona miała wtedy zaledwie 23 lata, a syn 5.

[edytuj] Twórczość

• Prawidła wymowy i poezji wyjęte z "Dzieł"
• Wanda (tragedia klasycystyczna napisana ok. 1806 roku)
• Mendog, król litewski (wystawiony ok. 1813)

Przypisy