Everybody Hates Hugo (Zagubieni)

Z Wikipedii

*„{{{tytuł_odcinka}}}”* {{{tytuł_serialu}}}, odcinek {{{numer_odcinka}}}
Produkcja
Reżyseria	Alan Taylor
Scenariusz	Edward Kitsis, Adam Horowitz
Lista odcinków serialu Zagubieni
Poprzedni odcinek	Następny odcinek
Adrift	...And Found

Everybody Hates Hugo - (z ang. Wszyscy nienawidzą Huga) czwarty odcinek drugiego sezonu serialu telewizyjnego Zagubieni.

Pierwsza emisja: 12 października 2005.
Data emisji w Polsce: 12 lutego 2006 (AXN), 14 września 2006 (TVP1).
Retrospekcje: Hugo "Hurley" Reyes.
Reżyseria: Alan Taylor.
Scenariusz: Edward Kitsis i Adam Horowitz.

Spis treści

1 Opis
- 1.1 Aktorzy występujący gościnnie
2 Cytaty
3 Ciekawostki

[edytuj] Opis

Ludzie, którzy porwali rozbitków z tratwy okazują się rozbitkami z tylnej części samolotu. Nawzajem oskarżali siebie o bycie "Innymi". W tajemniczym bunkrze następuje podział obowiązków z nim związanych. Otóż Locke ma odpowiadać za amunicję a Hurley pilnuje jedzenia. Wszyscy są odpowiedzialni za "wciskanie przycisku". Hurley ma sen o tym, jak w spiżarni (którą opróżnił w wiadomy sposób), w której jest pełno jedzenia, rozmawiał z Jinem najpierw po angielsku a potem po koreańsku. Przyglądała się temu osoba przebrana za kurczaka, a potem powiedziała głosem Kate: "Hurley". Hugo budzi Kate przy komputerze. Czas wpisać pechowe liczby.

Retrospekcje: Hurley dowiaduje się, że wygrał na loterii paręnaście milionów dolarów. Pomimo tego nic nikomu nie mówiąc przychodzi następnego dnia do pracy. Szef przyłapuje go na tym, jak podjada kurczaki, więc Hurley rezygnuje z posady. Ku jego przerażeniu to samo czyni jego kumpel Johny. Spędzają przyjemny dzień. Chodzą po sklepach i pubach, a Hurley o mało co nie zaprasza ładnej dziewczyny na obiad. Pod koniec dnia w ogródku byłego pracodawcy ustawiają z krasnoludków napis "Chuck You, Radny" (po cenzurze: "Goń się, Radny). Przysięgają sobie, że nigdy się nie zmienią. Jednak na stacji benzynowej reporterzy spostrzegają Reyesa. Johny czuje się oszukany.

Tymczasem na Wyspie Hurley ma dylemat. Musi podzielić sprawiedliwie między ludzi żywność. Jest to trudne, gdyż każdy chce wziąć co innego, np. Charlie potrzebuje masła orzechowego dla Claire, a Steave potrzebuje chipsów. Angażuje w sprawy bunkra Rose, która odradza mu wykonanie jego wcześniejszego planu (miał zniszczyć spiżarnię). Ustalają, że jedzenia starczyło by dla wszystkich na jakieś 4 dni. Jack i Sayid próbują przedrzeć się przez niedostępną część bunkra, ale w powodu metalowych drzwi nie udaje im się to. W końcu Jack i Locke zgadzają się na urządzenie wielkiej uczty na Wyspie. Rose chowa batonik Apollo dla swego męża, Bernarda. Tymczasem Claire i Shannon dochodzą do niebezpiecznego odkrycia: znajdują butelki z wiadomościami wiezione przez tych, co wypłynęli na tratwie. Sun decyduje się je zakopać. A tymczasem wyżej wymienieni są prowadzeni przez "ogonowców" do ich obozu. Jest to inny bunkier wbudowany w pagórek, jednak nie ma w nim mebli. Znajdują w nim steewardessę Cindy, która dała w odcinku Pilot Jackowi wódkę oraz Bernarda, męża Rose. Miła pani psycholog Libby mówiła o tym, że przeżyły 23 osoby, jednak mamy do czynienia najwyżej z siedmioma. Pozostałych zabrali "Inni".

[edytuj] Aktorzy występujący gościnnie

L. Scott Caldwell jako Rose
Sam Anderson jako Bernard
Kimberley Joseph jako Cindy Chandler
Raj K. Bose jako sprzedawczyni
Lillian Hurst jako Carmen Reyes
DJ Qualls jako Johny
Marguerite Moreau jako Starla
Billy Ray Gallion jako Randy

[edytuj] Cytaty

Charlie Pace (O jedzeniu znalezionym w bunkrze): Is there any peanut butter? - Jest tam masło orzechowe?
Hugo "Hurley" Reyes: Peanut butter? - Masło orzechowe?
Charlie Pace: Yeah, Peanut butter. You know, delicous, creamy, peanutty, staple of children everywhere? - Tak właśnie, masło orzechowe. Wiesz, pyszne, kremowe, orzechowe, podstawowy produkt dla dzieci wszędzie.
Hugo "Hurley" Reyes: A couple jars. - Kilka słoików.
Charlie Pace: Then give us one. - No to daj nam jeden.
Hugo "Hurley" Reyes: No! - Nie!
Charlie Pace: You would deny a mother, a mother with a baby? - Chcesz odmówić matce karmiącej?

Hurley: Johny, posłuchaj mnie. Choćbyśmy nawet bardzo się zmienili obiecajmy sobie, że na zawsze zostaniemy sobą, co? Ja obiecuję, a ty? I że będziemy się traktować jak zawsze, OK?
Johny: Hugo, chcesz sobie zrobić operację odtłuszczającą?
Hurley: Johny, ja...
Johny: Nie mów nic, po prostu będę zdziwiony i spytam z niedowierzanien "Hurley, to ty"?
Hurley: A obiecujesz?

Hurley: Co robisz?
Rose: Robię pranie.
Hurley: Nie interesuje cię może, co jest w tym bunkrze?
Rose: Cokolwiek tam jest na pewno nie zrobi za mnie prania.
Hurley: Właściwie to... zrobi.

Rose: Co ty wyprawiasz?
Hurley: Chce to zniszczyć, nie umiem racjonalnie podzielić jedzenia.

Carmen Reyes: Hurley! Spadłeś z fotela? Jesteś za gruby, powinieneś więcej ćwiczyć.
Hurley: Ja ćwiczę.
Carmen Reyes: Chyba spadanie z krzesła. Myślisz, że Pan Bóg zrobi za ciebie wszystko? Że Jezus ułoży ci życie w linii prostej? (telefon dzwoni) To na pewno Jezus. (Po paru minutach rozmowy) Jezus pyta się, jakie koloru mają być nowe spodnie, Hugo.

Hurley: Jin, wróciłeś.
Jin: Owszem.
Hurley: Mówisz po angielsku?
Jin: Nie, to ty mówisz po koreańsku.
Hurley: Mu? (Tak?)
Jin: Ne. (Oczywiście). Teraz wszystko się zmieni, Hurley.