Fałszowanie pieniędzy

Z Wikipedii

Fałszowanie pieniędzy
ciężar gatunkowy	zbrodnia
przepis karny	art. 310 § 1. K.k.
grożąca kara	pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 5 albo 25 lat pozbawienia wolności
forma winy	umyślna w zamiarze bezpośrednim
typ kwalifikowany / uprzywilejowany: nie / tak
uwagi: karalne przygotowanie

Fałszowanie pieniędzy - zbrodnia polegająca na podrabianiu lub przerabianiu polskiego albo obcego pieniądza, innego środka płatniczego albo dokumentu uprawniającego do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierającego obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub usuwaniu z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu oznak umorzenia.

Podrobienie polega na wytworzeniu imitacji rzeczy do tego stopnia odzwierciedlającej cechy oryginału, że człowiek niedoświadczony (np. cudzoziemiec), niedowidzący lub pozostający w niesprzyjających okolicznościach (np. w nocy) nie może natychmiast przekonać się o nieprawidłowości wręczanego pieniądza. Obojętny jest przy tym rodzaj techniki zastosowanej przy podrobieniu - może to być sporządzenie wydruku komputerowego, odbitki kserograficznej, rysunku, zdjęcia lub odcisku pieczęci.

Przerobienie polega na zmianie treści autentycznego pieniądza lub dokumentu poprzez nadanie mu cech dających pozór innej wartości, przeznaczenia.

Usunięcie oznaki umorzenia to pozbawienie unieważnionych pieniędzy lub dokumentów cech wskazujących na ich umorzenie, co prowadzi do przywrócenia możliwości ponownego ich użycia w obrocie gospodarczym.

Dla bytu przestępstwa nie ma znaczenia ilość wyprodukowanych falsyfikatów ani też fakt ich puszczenia w obieg. Zbrodnia zostaje popełniona już z chwilą wytworzenia jednego fałszywego egzemplarza.

Pieniądzem jest prawny środek płatniczy dowolnego kraju. Nie jest więc fałszowaniem pieniędzy podrabianie lub przerabianie numizmatów i innych dokumentów o wartości wyłącznie kolekcjonerskiej. Nie wyklucza to odpowiedzialności za inne przestępstwo np. za oszustwo w razie próby zbycia takiego egzemplarza jako autentycznego. Innymi środkami płatniczymi są weksle (także niezupełne), czeki, akredytywy, polecenia wypłat i przekazy, natomiast pozostałymi dokumentami, które mogą stanowić przedmiot omawianego przestępstwa, są akcje, obligacje, świadectwa depozytowe.

W przypadku mniejszej wagi sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary.

Fałszerz, który puszcza w obieg sfałszowane przez siebie pieniądze odpowiada wyłącznie za fałszerstwo. Puszczanie w obieg stanowi bowiem wykorzystanie owoców pierwszego przestępstwa i jako takie jest czynem współukaranym następczym w ramach zbiegu pomijalnego przestępstw.