Fafnir

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ilustracja Arthura Rackhama

Fafnir to postać mitologii germańskiej/skandynawskiej (wikingów), smok straszny, lecz bardzo mądry zarazem. Był synem Hreidmara, bratem Otra, Regina, Lyngheida i Lonfnheida.

[edytuj] Mitologia

Fafnir, by posiąść wielki skarb Andwariego, zabił własnego ojca i wypędził brata - Regina, który upominał się o część majątku. Legowisko miał w żelaznym domostwie na wrzosowisku Gnitaheid. Bronił skarbu, bryzgając jadem i budząc lęk samym bogactwem zdobytym poprzez ojcobójstwo, co zwane wtedy powszechnie było "szłomem grozy". Fafnira zabił Sigurd, przeszywając smoka Gramem z kryjówki w wykopanym przez siebie dole na drodze do wodopoju. Do zabicia smoka namówił go jego brat Regin. Krew, która spłynęła ze smoka na człowieka, sprawiła, że stał się on odporny na wszelkie ciosy.

Smok w ramach uznania dla zwycięzcy zapytał go o imię. Sigurd z początku go okłamał, ale potwór nie dał się oszukać i w końcu udało mu się poznać jego prawdziwe imię. Przed śmiercią zwycięzca i pokonany długo rozmawiali na tematy filozoficzne. Fafnir odpowiedział Sigurdowi na kilka pytań spraw ostatecznych. Domyśliwszy się, kto stał za zleceniem zabójstwa, ostrzegł bohatera przed swoim bratem i przeklętym skarbem. Regin napił się krwi Fafnira, wyrżnął mu serce i od Sigurda zażądał upieczenia go.

Wojownik spełnił polecenie, lecz przypadkowo sparzył się pieczenią w palec i włożył go do ust. Zrozumiał wtedy mowę ptaków i usłyszał, jak sikorki rozmawiają o podstępie Regina, chcącego go zabić i zagarnąć skarb, więc uprzedził zdrajcę, zabijając go Gramem. Spożył serce Fafnira i wypił krew obu smoczych braci, a następnie znalazł legowisko i zabrał cały przeklęty skarb pod wpływem uzyskanych cech potworów.

[edytuj] Motywy w sztuce

Fafnir pojawia się w dramacie Pierścień Nibelunga autorstwa Richarda Wagnera

[edytuj] Bibliografia

Andrzej M. Kempiński - Słownik mitologii ludów indoeuropejskich., SAWW, Warszawa 1993.
Andrzej M. Kempiński - Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Iskry 2001.
Andrzej M. Kempiński – Ilustrowany leksykon mitologi wikingów, Wyd. Kurpisz, 2007.
J. i C. Matthews – Mitologia Wysp Brytyjskich, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 1997.
Mity i legendy Europy. (rdz. Zygfryd pogromca smoków), Wyd. Brimax Oświatowy, Łódż, Polska 1991.
Gelles Ragache; Francis Phillipps – Smoki. Mity i legendy. (rdz. Zygfryd: Złamany miecz, Fafnir strażnik czarodziejskiego pierścienia), Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 1992.