Fala płaska
Z Wikipedii
Fala płaska - jest to fala, której powierzchnie falowe (powierzchnie o jednakowej fazie) tworzą równoległe do siebie linie proste, gdy fala rozchodzi się po powierzchni lub płaszczyzny, gdy rozchodzi się w przestrzeni.
Matematycznie fala płaska jest rozwiązaniem równania falowego o następującej postaci:
gdzie i jest jednostką urojoną, k wektorem falowym, ω częstością kołową a a amplitudą.
Dobierając układ współrzędnych tak, by fala rozchodziła się wzdłuż osi X równanie powyższe upraszcza się do:
lub
[edytuj] Zastosowanie w mechanice kwantowej
Fala płaska jest rozwiązaniem równania Schrödingera dla cząstki swobodnej. Funkcja falowa ma postać:
k jest zaś związane z pędem cząstki zależnością:
