Faustin Soulouque
Z Wikipedii
Cesarz Haiti 1849-1859
The Illustrated London News, 16 stycznia 1856.
Faustin-Élie Soulouque, Faustyn I (ur. 15 sierpnia 1782 w Petit Goâve, zm. 3 sierpnia 1867 w Petit Goâve) – prezydent Haiti w latach 1847-1849, cesarz Haiti w latach 1849-1859
Urodził się w rodzinie haitańskich niewolników. W 1793 roku podczas rewolucji francuskiej jego właściciel, jakobin Léger-Félicité Sonthonax nadał mu wolność. W latach 1803-1804 Faustin Soulouque jako szeregowy żołnierz brał udział w wojnie o niepodległość Haiti. W Republice Haiti piął się po szczeblach kariery wojskowej. W 1810 roku został porucznikiem gwardii konnej prezydenta Alexandre'a Pétion. Do 1843 roku dosłużył się stopnia pułkownika. W 1846 roku został generałem i dowódcą gwardii prezydenckiej Jean-Baptiste'a Riché.
1 marca 1847 roku dzięki staraniom polityków mulackich został wybrany prezydentem Republiki Haiti. Początkowo był uległy wobec grupy oligarchów sprawujących faktyczną władzę w państwie jednak szybko zmienił front i zaczął tworzyć wokół siebie stronnictwo złożone wyłącznie z podległych mu murzyńskich oficerów.
W 1848 roku wykorzystując wojsko odsunął od władzy oligarchię mulacką i wprowadził rządy dyktatorskie. Następnie podjął nieudaną próbę zjednoczenia wyspy Haiti i rozpoczął zakończoną klęską w 1849 roku wojnę z Republiką Dominikany.
Dążąc do wzmocnienia swojej pozycji wewnątrz Republiki Haiti 26 sierpnia 1849 roku Faustin Soulouque ogłosił się cesarzem i przyjął imię tronowe Faustyn I. We wrześniu 1849 roku wprowadził w Haiti nową konstytucję wzorowaną na ustawie zasadniczej I Cesarstwa Francuzów. Wyeliminował z życia politycznego stanowiących elitę państwa Mulatów i oparł swoje rządy na Murzynach.
Postanowił ograniczyć wpływy amerykańskie na wyspie. Podwyższył podatki dla zagranicznych kupców, wprowadził państwowy monopol na handel cukrem, kawą i indygo. Później prowadził wojnę celną z: Wielką Brytanią, Francją i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
Wykorzystując poparcie społeczne ludności murzyńskiej rozpoczął kolejną wojnę z Republiką Dominikany, która także zakończyła się klęską. Po tym niepowodzeniu zaostrzył rządy dyktatorskie. Ignorował parlament, wprowadził krwawe represje wobec przeciwników politycznych.
W 1855 roku Faustyn I po raz kolejny podjął próbę zjednoczenia wyspy Haiti. W grudniu 1855 roku w bitwie pod San Tome jego armia została doszczętnie rozbita przez siły Republiki Dominikany, a on sam zmuszony był ratować się ucieczką.
Narastało coraz bardziej niezadowolenie z jego rządów oraz sprzeciw wobec brutalnych metod panowania. W 1858 roku przeciwko cesarzowi wybuchł bunt w armii pod przywództwem generała Fabre'a Geffrarda. Proklamowano utworzenie republiki. W styczniu 1859 roku powstańcy zajęli stolicę kraju Port-au-Prince i zmusili Faustyna I do ucieczki. 15 stycznia 1859 roku cesarz zrzekł się władzy i wyjechał na Jamajkę. Powrócił na Haiti w 1867 roku. Nie brał już udziału w życiu politycznym. Zmarł niedługo po powrocie. Pochowany został w Fort Soulouque.
